(...) A Pan mi dał w prezencie znów
swój serdeczny palec,
który zmącił wodę
oczyszczoną już częściowo
z resztek Pana bytu.
Wodę świętą,
co w jej lustrze przeglądałam
swoje nader pokorne
od niedawna odbicie.
w pojednaniu mnie ze mną
z uśmiechem dla siebie samej.

Jednak ja chciwa jestem,
a za zachłanność pewnie podwójnie zapłacę,
ale ja bym, proszę Pana chciała
w tej eterycznej wodzie
całej Twej ręki.