A ona mu powiedziała
że nie może z nim być bo ma zbyt brązowe oczy
a ona woli niebieskie...
A ja umierałam całkiem przypadkowo kiedy niechcący dotknąłeś spojrzeniem kogoś innego
A ja umierałam gdy któryś Twój uśmiech był wymuszony.
I umierałam kiedy nic nie mówiłeś, bo wyraźnie nie miałeś na to ochoty.
A ona mu powiedziała
że nie może z nim być bo ma zbyt brązowe oczy
I woli niebieskie.
Rozumiesz?
Roześmiałam się z niedowierzaniem, ale uśmiech znikł z mej twarzy
tak szybko
Jak szybko przygniótł mnie lazur Twoich oczu
9 February 2012, 14:47
Ojoj dziękuję bardzo w sumie napisałam go "ot tak" więc bardzo mi miło że się jednak podoba :)
~Meteora - dokładnie tak, ten z brązowymi oczami to ktoś czwarty :)
Pozdrawiam serdecznie
8 February 2012, 18:57
Parszywie prawdziwe. Parszywie dobre. Cholera, poruszające. Wybacz, ale.. no bardzo mi się podoba, psiakrew!
8 February 2012, 18:03
Łał. Po przeczutaniu tego aż mnie tknęło. Podoba mi się zdanie:
"A ja umierałam całkiem przypadkowo kiedy niechcący dotknąłeś spojrzeniem kogoś innego". Nieprawdopodobne, żeby "przypadkowo umierać", bo on spojrzał na kogoś innego, ale to tak emocjonalnie prawdziwe. Ten on z bązowymi oczami, to ktoś czwarty, dobrze zrozumiałam? Lazur oczu tego "właściwego" i ona, która woli niebieskie oczy...
Napisałaś ten wiersz całkiem prosto, bez żadnych komplikacji językowych i tym podobne, a jednak te słowa mają w sobie coś, co kazało mi analizować każdy wers. Wczułam się w Twój wiersz i mimo złości przez dezorientację, podoba mi się to. Bardzo mi się podoba. Wielki plus.