Przeciwności albo nieszczęście jest dla istot ludzkich tym, czym zmiana upierzenia dla ptaków. Człowiek może po tym pozostać niezmieniony albo zmienić się tak dalece, że będzie jak odrodzony; w każdym razie nie zmienia się upierzenia na oczach publiczności, bo to jest mało zabawny widok: dlatego należy uciec.

Wielkie rzeczy nie dzieją się pod wpływem impulsu, ale są następstwem małych rzeczy połączonych ze sobą.

Tak w życiu, jak i w malarstwie mogę sobie poradzić bez pana Boga. Nie mogę natomiast istnieć ja – człowiek cierpiący, bez czegoś większego ode mnie, czegoś, co wypełnia całe moje życie – bez siły twórczej.

Dobro czy zło jako takie są równie rzadkie, jak czysta czerń czy biel w przyrodzie.

Biada temu, kto zadowolony jest z siebie; taki człowiek nigdy nie nabędzie rozumu.

Aby człowiek dobrze czynił dla świata, musi umrzeć dla samego siebie.

Moim zdaniem to niczego nie jestem pewien, jednak widok gwiazd sprawia, iż zaczynam marzyć.

Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem. Miłość jest zaprzeczeniem egoizmu, zaborczości, jest skierowaniem się ku drugiej osobie, jest pragnieniem przede wszystkim jej szczęścia, czasem wbrew własnemu.

Dobrze jest umierać, gdy się ma świadomość, że zrobiło się w życiu coś naprawdę dobrego, że pozostanie się w pamięci choćby kilku ludzi i będzie się przykładem dla potomnych.

Rybacy wiedzą, że morze jest niebezpieczne, a sztorm straszliwy, jednak nigdy nie traktują tych niebezpieczeństw jako wystarczającego powodu do tego, by pozostać na brzegu.