Boże! Proszę, daj mi siłę, abym pogodził się z tym, czego zmienić nie mogę; odwagę, abym zmienił to, co zmienić mogę i mądrość, abym potrafił odróżnić jedno od drugiego.

Kiedy byłem dzieckiem, moja matka opowiadała mi legendy o naszym plemieniu, uczyła mnie o Słońcu i niebie, księżycu i gwiazdach, chmurach i burzach. Ona również nauczyła mnie klękać i modlić się o siłę, zdrowie, mądrość i ochronę. My nigdy nie modliliśmy się przeciwko jakiejś osobie, ale jeśli musieliśmy wystąpić przeciwko komuś, musieliśmy wtedy liczyć się z możliwością zemsty. Nauczono nas, że Wielki Duch nie dba o małe kłótnie między ludźmi.

Kiedy przybyli do nas misjonarze, Afrykanie mieli ziemię, a przybysze Biblię. Uczyli nas, że podczas modlitwy powinniśmy mieć oczy zamknięte. Kiedy je otworzyliśmy, misjonarze mieli ziemię, a my Biblię.

Kiedy się jest bogiem, kłopot polega na tym, że nie ma się do kogo modlić.

Moja religia uczy mnie, że w biedzie, której nie można zaradzić, trzeba się modlić i pościć.

Modlitwa nie zmienia świata, zmienia ludzi, a ludzie zmieniają świat.

Zaczynam się modlić; ale jakże ciężko obrócić serce tam, gdzie się obracać odzwyczaiło.

Zacznij się modlić! I powtarzaj potem modlitwy jak najczęściej! Bóg reszty dopełni - oświeci cię nowym życiem i ożywi.

Modlitwa wytrwała, pokorna i gorąca bez wątpienia osiąga niebo, z którego nigdy nie powróci niewysłuchana.