Jedną z zalet aktorstwa jest możliwość przeżywania cudzego życia bez płacenia ceny za nie.

W aktorstwie trzeba mieć przed oczyma, że nie wolno grać, tylko starać się być sobą.

Aktor grając musi uzasadnić swój pobyt na scenie, [...] musi udowodnić, że jest urzędnikiem Pana Boga.

Aktor Max von Sydow zapytany w rozmowie przez Grażynę Torbicką, co uważa za największe osiągnięcie naszej cywilizacji, odpowiedział: - To, że jeszcze istnieje.

Jeżeli nie mogę być matką, niech przynajmniej będę aktorką. Ja muszę być kimś! I, cokolwiek to jest, chcę być w tym dobra!

Para aktorów schwytanych w pułapkę awangardowej sztuki bez śladu fabuły i struktury. Po omacku odgrywają swoje role, pielęgnując cudzy smutek. Cierpiąc cudze cierpienia.

Pisarz to nie człowiek. A jeżeli już - to taki, w którym jest wielu ludzi naraz, choć za wszelką cenę stara się być jedną osobą. Z pisarzem jest jak z aktorem tragicznie uciekającym od własnego obrazu w lustrze; kręci się, wygina, odchyla do tyłu - i napotyka odbicie swojej twarzy w kryształowym żyrandolu.

Życie jest tylko przechodnim półcieniem,
Nędznym aktorem, który swoją rolę
Przez parę godzin wygrawszy na scenie,
W nicość popada - powieścią idioty,
Głośną, wrzaskliwą, a nic nie znaczącą.

Człowiek na starość przypomina emerytowanego aktora, który siedzi na widowni i smętnie spogląda jak jego ulubione role gra kto inny.

Na wielkiej scenie świata kobiety są tylko jak gdyby widzami, ich uwaga, pomoc, nagana lub pochwała, zachęcić, ulżyć, poprawić, pobudzić aktorów mogą, ale aktorami są wyłącznie mężczyźni.