Nominacje

patrzę na tysiące gwiazd
jak na wspomnienie
które zatarło się deszczem
lub łzami

zostały tylko dwie
trzy pamiątki
a między linijkami wiersza
ona
w niebieskiej sukience

wielkie
szumiące drzewa
rozbrzmiały pszczołami

lecz jakże łąki i pola
bez was zapachną
zakwitną

zachód słońca
troje seniorów na ławce przede mną
żegnamy nasze gwiazdy

niekiedy mamy świadomość chwili
z którą jesteśmy już bardziej po drugiej stronie

dobroć powraca
jako patrzące niewinnie kamienie
lawiną przykry-wające kurczący się oddech

- ostatni raz
bo zatrzasnęły się dłonie
zbyt długo czekając na echo
podarowanego
lata

nie życzę ci źle
tylko siebie

i nawet
pocałunki do ust twych wkładam
jak białą hostię. niewinne

bo mam do ciebie

-
chciwość
-
zazdrość
nieumiarkowanie
-
-

swój żal za grzechy.

Między śmietnikami
w boksie
śpi bezdomny
jak kłoda szary i spokojny
ktoś mu położył dwie kanapki
obok głowy
i obrazek z Jezusem
taki jak ksiądz po kolędzie daje

Czy Podobizna Jezusa
doda mu wiary w lepsze jutro
czy ogrzeje
bo pada

Obok niego skórka po bananie
żółta
zwisa z wielkiej plastikowej paszczy
otchłani...

przyszedłeś po wszystkim
kiedy zrzuciłam starą skórę
i wspięłam się o dwa stopnie ku słońcu

widziałeś mnie wtedy pierwszy raz
ja siebie również

urodziłam się
w objęciach twojego ciepła
zaokrągliłam kąty
i nadałam nowe imię [...]

za przyzwoleniem
darujemy sobie pierwszy akt nocy

rozkoszujesz się podanym aperitifem
dążąc by nie uronić
ani jednej kropli
ja
każdą częścią języka
rozpoznaję smaki dania głównego
(milczymy
wiemy bowiem jak minął nam dzień) [...]

Gdybym jednak
miał wyjść z tego świata
to przecież po angielsku
nie raniąc tej garstki
co mnie kocha

Ciężko, ciężko jest
chciałbym jeszcze kochać.
Nienawidzić też
przecież nigdy tego nie robiłem
[...]

Z drzew na poboczach rozstrzelanych światłami
Z kruków w czarnym sosie skrzydeł wywalonych
Z odległości poskromionych nad skrzyżowań gardeł
Wreszcie z ciebie wyjeżdżam chociaż obok pusty fotel

Z lasów rozplenionych zezwierzęceniem
Z ptaków co szybując na szybach zostawiają siebie
Z map jak językiem wytyczanych po ciele
Wreszcie brak mi twoich włosów rozrzuconych zapachami

Z zachodu słońca wnioski niezbyt jasne
Z piersi czekolady wypijanej nadgorliwie
Z nanoszonych chwil porozbijanych czułościami
Wreszcie wznoszę wiarę że już nie wrócisz mocniej...

2017.04