wybacz, że zbyt długo uczyłam się śmierci

- to Twój anioł rozwiał ją skrzydłami
wybacz, że chciałam być tylko chwilą

(nie)radości słońca i snem księżyca
wybacz, że za wcześnie zostawiłam Cię sobie...

i kilka niepewnych drgnięć serca
życie...

i znów kusisz mnie niepokojącym szeptem świtu

gdy budzisz moje sny nad ranem...

Ukrywam ból
w cierpkim słowie

fantazja leczy rany
wiatr wieje w różne strony
szasta myślą

przynosisz mi róże
niepotrzebne nikomu

nieprzespaną nocą
niezmiennie ciebie kocham
i nie wiem za co

Z twoich ust wyrywa się dym
Ociera się o moją duszę
Zbłąkany mozolny szept
Chcę cię dotykać
Chcę mięć dreszcze
Zamykasz oczy
Świat się kołyszę
Kochanie szepcz, szepcz.
Sprawiasz, że odlatuje
Właśnie dlatego nie zrezygnuje
Mówisz, że będziesz tęsknił
Wiem, jutro odejdziesz
Ogień wygaśnie
Bez tych wspomnień nie zaśniesz

Świta już
zapach ambrozji wylewa się z powietrza

nagie sny, opowiedz mi
jak kochasz

weź moją dłoń i prowadź
do serca