Tu, gdzie staruszek karmił gołębie,
Pod światłem latarni na parku skraju,
Tu można poznać sens życia głębiej,
Widząc jak ptaki czekają.
Jesień z szelestem zamiata liście,
Staruszka dawno już nie ma.
Po co, gołębie, wy tu przyszłyście…?
Bezproduktywny dylemat.
Ptaki tak jakoś się na mnie spojrzały,
Chcąc bym zrozumiał choć trochę,
Że w tym cierpienia i życia sens cały,
Byś poznał miłość nim będziesz prochem.

Quid Quidem

I chociaż twa ulica
znana ci od dziecka
jest bardziej wyboista
wbrew logice stroma
choć twe dzieciństwo
dalej wciąż z każdym pogrzebem
a do odlotu z gniazda
rwie kolejne pisklę

to przecież wciąż tak samo
tkwi na niebie Vega [...]

I wtedy zjawiłaś się Ty...
Oderwałaś plastry pokładłe na bolączkach.
Z uśmiechem dmuchnęłaś w oczy,
Myśli spłoszone pochowały się po kątach.
Dotknięte szorstkie policzki
Złagodniały pod wilgotną mgiełką szeptania.

Pod drzwiami pełne walizki
Tamtego życia - pod łóżko upcham do rana.

Krzesło przy stole stoi
okurzone, osamotnione
krzesło które czuje
a w uczuciach swych
drzazgami jest...

Farba
farby strzępy
okruszki...
kruszy się cała
a na miejsce jej
suchość...

Krzesło stoi jednak
okurzone i bez farby
osamotnione i suche takie...
i choć nikt nie siada
to nawet gdyby
- serce harde.

Nie chcę płakać
Na początku jesieni
Z(a)bierać bukietów złotych
Spod Twoich nóg Człowieku
By ocalić od zapomnienia
Doświadczenie widzenia
Patrzeć prosto w oczy złu
W czterech kątach życia
Za kratami nadziei bez wiary
Czekać na lepsze jutro
- Czy jest przed nami?
- Jest - jeżeli kochamy.

08.10.2021
5:40

Życie to droga po której stąpamy
Z początku jesteśmy mali mało siły mamy

Zamiast kroczyć po niej wciąż się przewracamy
Na czworakach pełzniemy i się potykamy

Droga przed nami długą się wydaje
Lecz z kolan widzimy tylko jej skraje

Widok choć marny bardzo nas raduje
A wyobraźnia piękny świat maluje

Gdy jesteśmy starsi już pewniej idziemy
Czasami nawet zuchwale biegniemy

Z takiej perspektywy świat szerzej widzimy
Lecz pośpiech powoduje że często błądzimy

Bywa że kolory nas aż przytłaczają
Innym razem przez [...]

Rozrzucone głodną ręką
rumiane ziarna gęsiego lęku
dojrzały kiełkując sterczącymi włoskami
Pora na żniwo…

Staję naprzeciw dolin i pagórków
Twoich potrzeb – napawam się nimi
Ciągle nienawykłe do Ciebie dłonie drżą
gdy zakasują pośpiesznie rękawy sukienki

Nie mamy zbyt wiele czasu
lecz wystarczająco ciasno
Więc koszę chciwie ile się da
zanim nadejdzie mokre zmęczenie

Gasząc nie pierwsze… i nie ostatnie (pragnienie)

kwiecień 2015
(do Jessie Ware – Desire)