Kot przychodzi
pomruczeć mi bajkę
do ucha

W muszlach nocy
szumią gwiazdy
galaktyki ogonami kręcą
mleczne drogi dolane do kawy
wirują

Zanim rolety
jak czerń zapadną
pojawia się cisza
oklejona płatkami snu

Na trzepaku wisi stary dywan
z rany wystaje mu sznur...

Jest mi wszystko jedno
- rzekła samotność

jestem zawsze w drodze
choć mam jeszcze dom

to w nim puste ściany
na nich obrazy bez ram

parapety na ,których siada
tylko stary rudy kot [...]

Chrzęszcząc jak miażdżone skorupy,
Drepczą od chwili do chwili.
Niedawno jeszcze serca im biły,
Dziś to już żywe trupy.

Wszystkim odpięto uśmiechy,
W lodzie czekają na biorcę.
Na ich miejscu wyrosły kolce,
Do który mocują twarzy reliefy.

Tamta kobieta nie potrafi kochać,
Koledzy zgwałcili ją grupowo.
Teraz brzydzi się sobą
Nikt nie wie czemu cały czas szlocha.

Brodacz, który upadł na ulicy,
To ojciec wyrzucony z domu.
Okazał się niepotrzebny nikomu.
Dlatego w nocy krzyczy.

Ten, co mu ściąga buty, [...]

powoli wracam do życia
pocałunkiem ofiarowanym
od słońca

wreszcie przez okno
wtargnął jaskrawy świt
zabierając resztki niepotrzebnego smutku

uwielbiam to uczucie
gdy świat na nowo
łaskawie budzi mnie do życia

pozostawiając nadzieję
że wśród zapachu niezapominajek
i błękitu ich płatków

moje serce
ożywi się
na nowo

a ja wyślę siebie
na adres Twojego uśmiechu.

Są w życiu sytuacje,
zdarzenia i cierpkie chwile,
gdy myśli innych o nas
są wyjątkowe, miłe.

To myśli bliskich osób,
przyjaciół i znajomych
pełne promyków nadziei
dla marzeń niespełnionych.

Te myśli dają siłę,
stanowią zaplecze ufności,
tak bardzo nam potrzebnej,
gdy nie ma wciąż pewności.

Nawet te najdrobniejsze,
ubrane w ciepłe słowa,
dodają otuchy i wiary,
gdy lęk się w sercu chowa.
Ania Sz. 10. 01.2022

Wypaliły się
nasze pióra
kruszą się strzępami słów
a kiedy całkiem się spopielą
osuszą to
co pisane sercem

matka była mi jak Ta - co wszystko przetrzyma
lub jak wiatr który z ciszy powstał
i w ciszę się obróci
lecz nawet wspięty na czubki palców
nie poznałem nigdy

oblicza wszystkich gwiazd

wygoiłem żałobę
której pamięć w duszy mojej - w bezmiar urasta
gdy wspomnienie do serca się wkrada
by kiedyś bolesnym poderwać się skurczem

a to widmo
ta rana
w oczach półmartwe się mienią
bo czymże jest wszystko
co nie jest wiekuiste i bez końca

bezpowrotne
święte
utracone szczęścia
są niczym kwiaty - które raz tylko zakwitły
dla jednego słońca