S. King zbudował świat w oparciu o życie dwóch ludzi: małego chłopca, którego historię poznajemy dosyć szczegółowo oraz wielebnego Charlesa Jacobsa, którego życie wplata się w treść książki fragmentami widocznie zarysowanymi i odseparowanymi. Najpierw jest to wielebny, później kuglarz, następnie naukowiec. Zaskakujące jak wiele wspólnego mają te profesje ze sobą.

Nie mogę powiedzieć, że wychowałem się na książkach S. Kinga, jednak pierwszy kontakt z jego twórczością dzięki "Miasteczku Salem" miałem jako nastolatek, czyli król horroru towarzyszy mi przez pół mojego życia. Nie wiem, czy to dużo, ale bez wątpienia potrafię wychwycić różnice w sposobie prowadzenia historii. Na pewno zmieniły się czasy - S. King jest współczesny, napisał tę powieść w 2013 roku, więc bohaterowie korzystają z Sieci, korzystają z Google czy YouTube'a. Druga istotna zmiana to dojrzałość w poruszaniu tematu uzależnień, zdrowia psychicznego i religii. To nie są tematy oczywiste, łatwe i jednakie dla każdego. S. King umiejętnie zakreśla ich wielowarstwowość.

Zdarzyło mi się spotkać ze stwierdzeniem, że "King to odcina już tylko kupony od swojej sławy". Może nawet sam je kiedyś wypowiedziałem. W przypadku "Przebudzenia" spokojnie można wepchnąć te słowa wymawiającemu je z powrotem do ust.

Zakończę tę opinię o książce cytatem, zdaniem, które wypowiada narrator w "Przebudzeniu":
"Talent to [...] niepokojąca rzecz – ma to do siebie, że we właściwym czasie dyskretnie, acz stanowczo daje o sobie znać. Niczym pewne uzależniające środki, pojawia się jako przyjaciel, na długo zanim uprzytomnisz sobie, że jest tyranem"
Wypada się tylko cieszyć z tego, że talent pisarski tyranizuje S. Kinga nieprzerwanie od tylu lat.