Chciałaby w końcu poukładać swoje pragnienia i tęsknoty. Pukały po cichutku, to innym razem wpadały jak na złamanie karku. Co już zamknęła jakiś rozdział i odstawiła pod określoną literą, to wdzierał się do przedsionka wiatr i strącał wszystko z półek. Otwierał wspomnienie na najbardziej czułej stronie powodując w(y)lewanie litrów łez i kaw. Wszystko wracało jak pędzący pociąg ledwo zatrzymujący się na stacji. Emocje buzowały pragnąc ujścia. A wystarczyło tylko jedno 'dobranoc'. I już wiedziała, że będzie trwała w bezsenności i bezsilności za dnia.

Sylwia Pryga

Czemu zaczynam od lat osiemdziesiątych? Bo to początek mojej świadomości społecznej, politycznej i świadomości samego siebie, początek wchodzenia w odpowiedzialne życie. Jak ugryźć dzieje choćby tylko dziewięciu najbliższych nas sobie wtedy plus ich małżonków i dzieci? Trudne, więc nie będę się silił na jakąś chronologię. Niech zostanie zapisane, to co w duszy gra najbardziej.

Może zacznę od najmłodszego z nas,rocznik 1970. Myślę, że przełomowym dla niego momentem w tamtych latach był rok 1985. Przedstawiciele [...]

Kiedy straciliśmy z oczu nasze sny? Kiedy życie stało się ciągłą, powtarzającą się serią nudnych epizodów, które każdego dnia były niemal dokładną kopią ostatniego? Prawda jest taka, że ​​upływ czasu nie jest stały, a nasze postrzeganie go jest wypaczone i wypaczone, i czasami jest wręcz okrutnym żartem. Żyjemy na wyspach czasu, gdzie jedno ważne wydarzenie jest poprzedzone wieloma - lub jak sądzę - kilkoma powtarzającymi się zadaniami poprzedzającymi je, a następnie zastępowane przez te same zadania przed [...]