Była piękna gwieździsta noc, księżyc oświetlał każdą ścieżkę w parku. W tę noc na ławce siedziało serce smutne i przytłoczone. W między czasie spacerował umysł i z oddali zobaczył płaczące serce. Postanowił podejść i zapytać co się stało.
Serce odpowiedziało: "bo Ty rozum nie pozwalasz mi na nic, nie mogę kochać ani marzyć".
- Rozum odparł: "ale to dla naszego dobra, nie widzisz ile miłość wyrządziła nam krzywd?"
-Serce na to: " wiem ale ja inaczej nie potrafię funkcjonować".
Nagle rozum usiadł obok serca, przytulił je i powiedział : " wiesz co jest w tym najpiękniejsze - że ja bez Ciebie nie potrafię żyć".

"A Rebeka miała brata, imieniem Laban. I wybiegł Laban do owego męża na dwór, do źródła" Czyli, a Rebeka, dziewczyna z rodu Sema miała brata o umownym imieniu Laban, który wybiegł z domu - zamknięta przestrzeń na dwór - otwarta przestrzeń do sługi Abrahama, do źródła wody świadomości "A gdy ujrzał kolczyk i naramienniki na rękach siostry swej, która mówiła: Tak powiedział do mnie ten mąż, przyszedł do tego męża, gdy on stał przy wielbłądach u źródła" Czyli,a gdy Laban, brat Rebeki ujrzał biżuterię na [...]