Gdy jak zwykle ciut po piątej
wstaję z łóżka prawą nogą
myślę sobie cóż mi po tym
że młodzieńcy więcej mogą

młody nie ma rwy kulszowej
serce mu rytmicznie bije
ja zadyszkę mam na schodach
ale pewność też że żyję

taki młodzian jeden z drugim
może wypić dwie połówki
ja po jednej mam odloty
tu przemilczę jakie skutki

w łóżku też przegrywam z młodym
on godzinę ja kwadransik
dobrze chociaż że mej żonie
też wystarcza ten seansik

jest jednakże jedna cecha
której z nikim nie zamienię
młodym brak ja mam w nadmiarze
to życiowe... doświadczenie

Jestem niedostępny jak tajemnicza przestrzeń,
Gdzie gwiazdy migocą i milczą słowa,
Wypełniony ciszą, jak nocne niebo,
Skręcam się wokół siebie, samotność mnie obwołuje.

Jestem niedostępny jak zamarznięty lód,
Który nie daje przejścia, nie odczuwa ciepła,
Ukrywam się w sobie, w zamkniętej przestrzeni,
Pragnąc odizolowania od świata, od miłości i zgiełku.

Jestem niedostępny jak mgła na horyzoncie,
Która zakrywa widoki, zamazuje kontury,
Nie można mnie dotknąć, nie można mnie zrozumieć,
Przebywam w samotności, oddzielony od innych.

W głębi duszy tli się iskierka nadziei,
Że ktoś dotrze do mnie, złamie tę barierę,
Otworzy moje serce, odkryje moje wnętrze,
I choć jestem niedostępny, może zechce mnie poznać.

Bo może wtedy przestanę być zimny i zamknięty,
Moje serce rozpuści się jak wiosenna śnieg,
Otworzę się na świat, na uczucia i bliskość,
I odnajdę w sobie to, czego tak bardzo pragnę.

czy zawierzyć Bogu możesz
umiesz przyjąć czyjąś wolę
choć nie wszystko dziś rozumiesz
jesteś uczniem w jego szkole

trzeba tak szczerze zaufać
oddać wszystkie swe problemy
by bez lęku patrzeć w przyszłość
nigdy nie pytaj dlaczego

gdy kocha mocno doświadcza [...]

Błysnęło ostrze po skórze,
spłynęła kropla krwi.
Już nie wytrzymam dłużej,
nikt nie pomoże mi.
Spływa kropla po kropli,
odsłania białą kosę.
Już się jego oko mgli,
już nie pomoże jemu ktoś.
Żyły są poszarpane,
z życiem pożegnać się chcę.
Nie zniósł dawanego bólu,
który zgotował jego los.
Niech ciał tego brudu,
chciał opuścić Nas.
Udało się to chłopcu,
zabrał jego, do siebie Bóg !
Pamięć o nim przeminie,
zostanie samobójczy grób.

Zakurzona szuflada uczuć, schowana w milczeniu,
Głęboko ukryta, jak tajemnica nieznana.
Cisza owija ją w swą tajemniczą zasłonę,
A serce drży, pragnąc otworzyć jej zamknięte dno.

W zakamarkach duszy siedzi skarb nieodkryty,
Uczucia, które tkwią w ciszy i tęsknocie.
Tęsknota za bliskością, za dotykiem drugiej osoby,
Pragnienie, by wypowiedzieć słowa pełne czułości.

Głęboko w sercu ukryta jest ta skrytobójcza szuflada,
Tam gdzie oddech nie sięga, tam gdzie sen się zatrzymuje.
Dusza woła, pragnie otworzyć te drzwi,
By uczucia zyskały wolność i rozkwitły jak kwiaty wiosenne.

Przebijmy zasłonę milczenia, niech uczucia się wydostaną,
Miłość rozkwita, jak polne kwiaty na łące.
Wypełniają nasze serca ciepłem i radością,
Przynoszą ukojenie, gdy świat jest pełen zgiełku i szarości.

Otwórzmy tę szufladę, dajmy uczuciom swobodę,
Niech wypełniają nasze dni i noce miłością i bliskością.
Dotkną innych serc, rozpalając płomień w nich,
Ożywiają dusze, sprawiając, że świat staje się piękniejszy.