Lepiej byłoby pchnąć resztą sił
I otworzyć bramę stawiającą opór,
Bez względu na wybudzone sępy nad głową
I kruki siedzące w gałęziach,
Źle wróży majestat otoczenia,
Nie przejmuj się, zignoruj.

Mrok spróbuje mnie wchłonąć,
Raz jeszcze przybić do ziemi,
Raz jeszcze pożreć żywcem,
Wiem doskonale, [...]

A gdy zakwitną azalie i niebo się rozchmurzy
Stanę przed tobą z uśmiechem na twarzy
Na chwilę, jak wtedy,kiedy …
Kiedy razem szliśmy przez życie szeroką aleją
Biły kościelne dzwony arytmią naszych serc
W oddali , gdzieś myśli utknęły w zgrabnej pajęczej sieci
Razem przestało istnieć, osobno w codzienność wpadło
Rachunkiem dni szczęśliwych pokryliśmy łez straty
Co było początkiem końcem się stało
I wiesz, azalie zakwitły i niebo się rozchmurzyło
Z uśmiechem stanęłam przed tobą
Koniec nasz początkiem nowego , mój były Panie
Myśli moje utkały rzeczywistość nową
Z muzyką w tle, nie kościelnymi dzwonami
Dziękując za przeszłość ,o przyszłość twoją nie pytam
Z życzliwym uśmiechem drzwi zamykam i znikam.

Nocą płynę chłodną rzeką we mgle,
Woda niesie stare fotografie.
Zbieram każdą, którą złapię
I w opuszczonej pamięci składam cień.

Miękkie fale kobiecego śpiewu
Kołyszą się ciszą, jak wtulone pary.
Rytm podaje im zegarmistrz stary,
Ze smutkiem, lecz już bez gniewu.

Na szczycie przymilnego pulsu wody
Znalazłem piękny obraz nocy,
Góry, jeziorko, nasze usta i oczy…
Wokół ubranych w szuwary mgieł gody.

To piękne obrazy. Niepotrzebnie zgubione.
Na każdej z zachowanych chwil
Jesteśmy miłością, ja i Ty…
Dziś rzekę truje tyle wody słonej…

Quid Quidem

trywialne tematy
piekło zmysłów twoich cierpień

obecność wprost - nieobecnością
dynamika powtórzeń szczęścia
sekret odwróconego świata
szalona miłość uniżenia
bez zgorzknienia

by kochać
i kochać siebie

a ciebie
co trzeciego dnia pokona
gdy dotknie cię Bóg -
pokora wolności
najniższego upokorzenia

twoja a r k a

-------------------------
widziałem na spacerze