Pojawiła się jak nimfa na wydmie
Jest muzą jego poematu
Nieproszona nawiedza nocą

Jego sny stały się niespokojne
Wywołała lament w sercu
Duszą miota płacz i lament

Miłość zawładnęła nimi
Nie są w stanie oprzeć się jej
Potężnej mocy kim ona jest...

To miłość niezbyt idealna
Nie taka jakiej świat by chciał
Są oboje jak bezludna wyspa

Pełną złotego piasku Saharą
Niekończącą się Love Story

Chociaż dzielą ich lata
świetlne
Zajęcia, pasje i przyjaciele
Szukają siebie w każdym ułamku dnia
Chcąc poczuć jakby dotyk dłoni
na sekundę
Wertują profile
Będące substytutem spojrzenia
w oczy

Nie myślę, więc jestem.
Nie myślę.
Myślenie
To śmierć.
To wyrok.
To topór kata
obleśnie niezgrabny.

Już cichutko,
Już spokojnie.
Już nie boli
Bezpowrotnie.
Teraz śpisz,
Ale nie śnisz
Już nie myślisz,
Spokój masz...

-Znowu piszesz coś o miłości?
-Tak. Owszem.
-A raz, ale konkretnie, nie prościej?
-Tak. Owszem.
-To po kiego następny tekst mościsz?
-Bo mogę.
…
Bo jak woda wlałaś się w piaski
Rozsypanej wiatrem duszy.
Rośliny puszczają już tu kwiaty.
Świat taki pusty [...]

Zrozumieć nie taka prosta sprawa
Najpierw trzeba się dowiedzieć
Usłyszeć
A to nie zawsze się zdarza
Potem trzeba docenić info
Przetrawić zrozumieć
No się przejąć
W głowie ułożyć
No i zastosować
No dosłownie
Ból głowy