Proza

Wyszedłem Ci otworzyć drzwi garażu i bramę wjazdową. Na polu trzy stopnie mrozu. Stopy w skarpetach i klapkach gumowych. Centymetr zmarzniętego śniegu skrzypi pod gumą kapci. Cicho poza tym. Ni ptaka, ni wiatru. Od wschodu biała poświata. Niebo czyste. Szykuje się chyba słoneczny dzień. Myśl, że jest po prostu dobrze. Dziwne. Przychodzi mi obraz dziewczynki z zapałkami bosostopej, stąpającej po mrozie i zaraz tego kangura powieszonego na drutach ogrodzenia i tam zwęglonego. Jest dobrze. Jest co doceniać. Jest powód do [...]

Wyszedłem Ci otworzyć drzwi garażu i bramę wjazdową. Na polu trzy stopnie mrozu. Stopy w skarpetach i klapkach gumowych. Centymetr zmarzniętego śniegu skrzypi pod gumą kapci. Cicho poza tym. Ni ptaka, ni wiatru. Od wschodu biała poświata. Niebo czyste. Szykuje się chyba słoneczny dzień. Myśl, że jest po prostu dobrze. Dziwne. Przychodzi mi obraz dziewczynki z zapałkami bosostopej, stąpającej po mrozie i zaraz tego kangura powieszonego na drutach ogrodzenia i tam zwęglonego. Jest dobrze. Jest co doceniać. Jest powód do [...]

Szedł z wielkiego blokowiska na drugą stronę miasta do niemieckiego supermarketu. Właśnie wchodził schodami na kładkę na magistralą kolejową z zachodu na wschód kraju. Pod wpływem swojej sytuacji życiowej i tych wielu torów zaczął myśleć. Skąd przychodzimy? Nie. To jest dobre dla filozofów. Dokąd zmierzamy? Nie. Tym niech się zajmują kapłani i tym niech zajmują życie owieczkom. Jego interesowało to co jest pomiędzy, jak pomiędzy supermarketem i szuflandią była kładka nad torami. Wyciągnął aparat i zaczął [...]

- Potrzebował kogoś, w kim mógł się przejrzeć. Kto spowoduje, że poczuje się ważny. Kto podaruje mu czas, w którym będzie blisko, emocjonalnie i seksualnie. Tak naprawdę potrzebował tego samego, co Ty.

- Przecież wiesz, że nie mogłam wtedy ulec. Nie był na to czas, a kolejne wydarzenia tylko pokazały słuszność mojej decyzji.

Znał ten ton. Pełen strachu i niepewności. Jakby dziecko, które wczoraj puszczało latawca, dziś zasiadło przed sterami samolotu. Pozornie dojrzała, dorosła, a tyle w niej było lęków. [...]

Ale tylko na chwilę, żeby nie przesadzać już z tą religijnością.
Tomasz przysyła mail z uwagą: „Czy wyobrażasz sobie, aby w domach nad drzwiami wisiał człowiek w agonii na krześle elektrycznym? Aby dzieci dostawały na komunię małe złote krzesło elektryczne jako medalik? Jezus na krzyżu to obraz makabryczny, ale ta przemoc nikogo nie razi. Kolejny Jezus na krzyżu jest już tylko odbitką, nad którą nikt się nie zastanawia. Trywializacją cierpienia. Nic się lepiej nie sprzedaje niż seks i przemoc, może stąd sukces religii chrześcijańskiej? Podstawowe podniety ubrane w złote szaty”.
– Wciąż wracasz do Boga – zauważyłem któregoś razu.
– To dlatego, że jestem niewierzący – wyjaśnił. – My częściej o niego zahaczamy, bo mamy więcej pytań. Wierzący nie muszą mieć pytań, bo mają gotowe odpowiedzi.
– I popatrz – dodał. – Jakkolwiek bym tego Boga się wypierał, to on we mnie działa!

Fragment ,,NIE MA" Mariusz Szczygieł

Warszawa. To na pewno wschód Polski, z tym, że bardzo specyficzny, inny od tego znad granicy, czy tego w rejonie Beskidu Niskiego albo w Bieszczadach. W Warszawie byłem cztery razy, z czego połowa, to wyjazdy chciane. Pierwszy raz pojechałem do Warszawy na koncert zespołu Perfect, który odbył się na ówczesnym stadionie X lecia. Było to jakieś pożegnanie zespołu czy coś podobnego. Zdaje się, że Hołdys odchodził i na tamte czasy zespół nie mógł się bez niego obejść. W ten weekend odbywał się festiwal w Witebsku, że [...]

Chcę wierzyć, że świat nie jest tylko na pokaz. Że zapełniam pustkę pracą, piciem i odmawianiem sobie narkotyków, które zniszczyły by mnie prędzej, niż owa przestrzeń między moją wrażliwością, a suchym powietrzem i pustymi dłońmi. Pomiędzy światem w którym Ci na których powinno mi zależeć wbijają mi nuż i kamieniem chcą uczynić serce, które staram się oszczędzać. Kiedy wstaję, jest już nie rano, tylko wieczór przybija mnie do pościeli, a każda myśl którą chce wypowiedzieć ustami, zwala mnie z nóg, [...]

Francuski dramat obyczajowy będący hołdem dla rodziców, opiekunów i organizacji pozarządowych opiekujących się dziećmi i osobami dorosłymi o znacznym stopniu niepełnosprawności umysłowej, zwłaszcza osób dotkniętych autyzmem. Film ukazuje z jak ogromnymi problemami się borykają i jakim heroizmem jest ich życie. Obraz o niedomaganiu francuskiego systemu zdrowia w tym zakresie, ale pewnie jest to fresk uniwersalny - temat, który na pewno powtarza się w każdym państwie. Piękny naprawdę film jeszcze jutro do zobaczenia o [...]

Przecieramy szlaki. Ocierając się o śmierć, strach, miłość, ból...Takie otarcie sprawiają, że odbieramy ponownie zaistniałe sytuacje inaczej. Czasami czuję się jak skórka cytryny, wtedy otarcia pachną. Dodają mojemu życiu aromatu. Najgorsze są takie do krwi. Pozostawiające blizny. Życie to takie spodnie z dziurami, trzeba dbać by na końcu życia nie pozostały z nich jedynie stringi. Na dzień dzisiejszy moje "spodnie" mają ogólnie przyjęty wygląd:) Przecieramy te wszystkie szlaki, aby na końcu jeden Nas trafił...