1. Bezużyteczność ma zaletę braku wykorzystania.
2. Myśli niczym zmysły wyczuwają najdrobniejszy gest, ruch, dźwięk.
3. Mów dziś słowem jutra.
4. Racja zła po stronie dobra.
5. Piękny kwiat traci urok w oczach bestii.
6. Ufam prawdzie, będąc w roli pacjenta wyszczekanej sfory udzielającej kotu rady na temat mruczenia.
7. Na końcu świata powiedzą ci, po czym stąpasz.
8. Bywam karłem fantazjującym o szczytowaniu.
9. Czas utkany jest silną nicią miłości.
10. Doskonały podziw przed podium światła idei.
11. Milczy — drżąc, gdy obraz żyje... Niedobrze, źle, jeszcze gorzej więc czym jest dzisiaj — malarz słów.
12. Mocą myśli tańczył z piórkiem na wietrze, jakby był drobiną materii w mechanizmie wszech działania.
13. Przetrwanie napędza fale myśli. Spaja nas odwieczna fala, ta chwila płynie dalej...
14. Głodujmy, skoro w chlebie świeżości się doszukujemy.
15. Wolę czuć, że miłość jest blisko niż myślą sięgać najdalej.

Myśl 1
Nawet pies może być przytłoczony nadmiarem jedzenia.

"Pochwycili go i wrzucili do studni. A studnia ta była wyschnięta, nie było w niej wody" Czyli pochwycili go, by dokonać czynu zastępczego, pozbawienia życia brata swego i wrzucili go do studni, śmierci zastępczej, by pozbawić życia brata swego. A studnia śmierci zastępczej, która miała pozbawić życia brata swego była wyschnięta, bez świadomości, że uczynili falowy nośnik informacji, by pozbawić życia brata swego, nie było w niej wody, źródła świadomości, aby nie czynić falowych nośników informacji, myślą, [...]

Albowiem było to ongi, kiej droga jego do Zbawienia wiodła przez urokliwy Dolny Śląsk. Zawiózł był żonę do lekarza ginekologa w mieście powiatowym słynącym z tego, że niczym się nie może poszczycić. Nikt tam się nie urodził, co by go kroniki uwzględniły, ani nie było tam zamku, czy bitwy. Jego żona w ten dzień z nim nie wróciła, została z ginekologiem, właściwie pod nim, na owym "samolocie" się to dokonało. On wrócił do domu z inną pacjentką ginekologa. Nie ukrywał, że zadecydował jej oddech, czyli serce, co w matemaycznie zapisuje się symbolem 70 F. Nie miał pojęcia i nie dociekał, czym się kierował ginekolog. Najpełniej tłumaczy ginekologa poezja i feminizm - chodziło oczywiście o głębię wnętrza żony mężczyzny, który wrócił do domu bogatszy o 70 F.

Do napisania tego postu zainspirował mnie post Pani Bożeny Drabik w grupie "Pokolenie PRL" i pytanie jednego z komentujących - w czym tamte stosunki międzludzkie i tamta atmosfera były lepsze od stanu ich na dzień dzisiejszy. Będę pisał na podstawie swoich doświadczeń. Nie przymierzając za bardzo napiszę, że stosunki międzludzkie przeważnie umarły, zatem nie ma atmosfery. Jesteśmy sobie ludźmi obcymi: w rodzinie, w relacjach sąsiedzkich, w relacjach w pracy, w relacjach na ulicy, wreszcie w relacji petent-urzędnik, [...]

Sprowadził się do wsi pod Beskidem Śląskim w 1949 roku. Nie wiadomo skąd. Dociekali, ale za każdym razem i każdemu z osobna, opowiadał inną historię, za każdym razem równie ciekawą , równie wciągającą tutejszych i turystów.

Od razu przystąpił do budowania swojej chatki. Ludzie uduchowieni, dobrzy mówili, że maltę na betonowe wylewki mieszał mu w drewnianej balii sam Bóg Ojciec, a więźbę zrobił sam Jezus, Cieśla z Nazaretu.

Dom postawił nim zaczęła się jesień. Potem złożył kaflowy piec, zbił łóżko, [...]

"... osoby, które są pod znakiem byka ponoć charakteryzują się cierpliwością..."
Jak to przeczytałaś na Twojej twarzy pojawił się lekko ironiczny uśmiech, bo niby jesteś tym bykiem, ale zawsze wydawało Ci się, że cierpliwość to akurat Twoja pięta Achillesa.
Całe Twoje dotychczasowe życie miałaś no i dalej trochę masz wrażenie, że ta cierpliwość jest ćwiczona.
Kiedy go poznałaś to tak naprawdę wtedy dopiero doświadczyłaś co to znaczy czekać.
,,Bądź cierpliwa" - nie raz padało z Twoich ust..
I warto [...]

"A gdy to usłyszał Ruben, chciał go wyrwać z ich rąk i rzekł: Nie zabijajmy go" Czyli a gdy mowę słów braci swoich usłyszał Ruben, syn Lei i Jakuba (Rdz 29,32), nie chciał, by pozbawili życia Józefa, brata swego i rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik mowy słów do braci swoich, by nie zabijali Józefa, brata swego "Potem Ruben rzekł do nich: Nie przelewajcie krwi, wrzućcie go do tej studni na pustkowiu, ale nie podnoście na niego ręki. Chciał go bowiem wyratować z ich rąk i przyprowadzić do ojca" Czyli potem [...]

Bywał w tym miejscu sporadycznie. Wszak z wielkiej budowli, której zarys jeszcze z oddali, na tle sosnowego lasu, odcinał ceglano-pomarańczowy dach, pozostało tylko dwoje filarów. Nagie i samotne. Porzucone na skraju złudzeń, u stóp matki natury, która jeszcze kiedyś przychodziła, by tańczyć i śpiewać, śmiać się i znowu gdzieś śpieszyć, teraz spoglądają w twarz tej jednej, której imię wolno im wypowiadać, której imię wydaje się prawdziwe i od zawsze było życiem, co cicho tętni pośród górskich ścieżek i [...]

Bywał w tym miejscu sporadycznie. Wszak z wielkiej budowli, której zarys jeszcze z oddali, na tle sosnowego lasu, odcinał ceglano-pomarańczowy dach, pozostało tylko dwoje filarów. Nagie i samotne. Porzucone na skraju złudzeń, u stóp matki natury, która jeszcze kiedyś przychodziła, by tańczyć i śpiewać, śmiać się i znowu gdzieś śpieszyć, teraz spoglądają w twarz tej jednej, której imię wolno im wypowiadać, której imię wydaje się prawdziwe i od zawsze było życiem, co cicho tętni pośród górskich ścieżek i [...]

Wiosenny dzień, w którym ponownie ma zacząć się zima. Na razie jest siermiężnie walczącym o swoją ciągłość, ubogim w krople deszczem. Mgłą rozpraszającą Beskid Żywiecki w domniemanie piękna, które jest, wszyscy wiemy, że jest, jak ta ziemia obiecana wieczności, w obcowaniu z obliczem Najwyższego. Świadczyć ma o tym słońce, które jasnością siwość przedpołudnia rozrywa i w radość w człowieku formuje. Ale ten dzień nocą skończy się. Jak ten tydzień skończy śnieg, co deszczem, który jak motyl [...]

Ponoć źle piszę o Polakach. Uważam, że piszę obiektywnie, czyli jak ja nas widzę. Gdybym miał napisać o Polaku Mirosław Kurowski, to napisałbym, że umie dać serce na dłoni, często reaguje emocjonalnie i używa do tego daru pisania jako młota, miecza, kwiatu, piękna, złotej myśli. Jest zgorzkniały, a do zgorzknienia dodaje ironie, sarkazm, kpinę i gniew oraz czarny drwalowski i szewski humor. Na pewno nie przemilczy polskiego ludzkiego zła, którego więcej niż Bałtyk. Czasem stać nas Polaków, w tym mnie do porywów [...]

Kwiaciarnia za rogiem. Często ją odwiedzał. Kwiaty dla mamy, siostry. Już nie kupi dla ukochanej babci. Z okazji urodzin, imienin i bez okazji. Władysław był nietypowym mężczyzną, esteta, romantyk . Dziwny, młody człowiek. Jakby z innej epoki. I to imię, Władysław ...po dziadku. Znaczenie imienia Władysław, to nic innego jak „ włodzi” i „sław” ...znaczy ten, co rządzi, włada, panuje . Hm, „ten, który zawładnął sławą”. Dziwne, bo ten nasz Władysław ani nie rządził, ani nie władał,a co do sławy [...]

Księżyc, wypatruję Cię wieczorem przez okulary okien, a skoro nie przychodzisz, to zasypiam z myślą o Tobie. Wszystko płynie, ale zdarza mi się mieć i suche łzy, i suche sny. Budzi mnie wtedy ogromne pragnienie - pragnienie Twoich ust i Twoich słów, pragnienie Twoich włosów kręcących się po moim torsie, pragnienie Twoich dłoni chodzących na palcach po moich liniach papilarnych, pragnienie Twojej wysokiej inteligencji, Księżyc!
Mam ochotę zdjąć z ramienia moją duszę udręczoną i zrobić jej dobrze.

Warto wyruszyć w drogę nocą dla słodkomdlącej woni padliny uderzającej do głowy, dla gorącej wilgoci buchającej z lasu pod nogi, dla znienacka trzasków, pisków, szmerów przedzierających się przez ciemność.
Strach podnieca.
Pamiętam, Echo, jak trzęsieniem swojego ciała wprowadzałeś moje ciało w drżenie, jak za twoją sprawą wibrowałem... Ach, dlaczego żem cię tak pochopnie zgładził, miast noc w noc rozkoszować się tobą, pastwić się nad tobą, kochać cię i gwałcić!?
Tej nocy od tyłu cię zajdę, tej nocy za promienie szarpnę, tej nocy spenetruję twoją ciemną stronę, a ty ani drgniesz, twarzą do ziemi zwrócona.
Tej nocy wbiję ci nóż w plecy, Księżyc, ale tylko na pół gwizdka.