Proza

Uwielbiam Tychy. To na pewno jedno z najcudowniejszych miast do życia, do założenia rodziny, do wychowywania dzieci, do pracy, do odpoczynku, do realizowania swoich talentów i pasji. Cudownie się spaceruje po Tychach. Ogromne przestrzenie zieleni między zabudową. Parki, skwery, stawy, lasy i wreszcie wiele zieleni, kwiatów i drzew pomiędzy blokami i budynkami infrastruktury publicznej i sakralnej. Teraz w październiku prawdziwa parada kolorów i kształtów. Miasto duże, ale takie kameralne i przyjazne człowiekowi. Przy każdej [...]

07.10.2020
Środa

Spoglądam na ten dzień, promienie słońca niczym świetliki szybowały między liśćmi, Ogrzewając je swoim ciepłem, a one wdzięcznie tańczyły niesione wiatrem. Spadały do wody, zdobiły asfalt ulic, kręte drogi...dywan jeszcze miejscami ubogi, listopad więcej liści przyniesie...Tak widziałam ten dzień właśnie.
Kolejny dzień poświęcony zdrowiu, robię co mogę. Anioł też pomaga, skrzydlaty Przyjaciel jest z Nami i wierzę, że będzie z Nami do końca świata i jeden dzień dłużej.

Wdzięczna jestem za dar widzenia, pisania, czytania, uczenia...za gwiazdkę z nieba, którą od Państwa dostałam. Cieszę się ogromnie, że podoba się myśl, którą napisałam.
Dziękuję bardzo, to zaszczyt ogromny, że poświęcacie czas...czytacie.
Dziękuję...za serce....

To jest dobry dzień...jeszcze trwa, nie skończył się.
Książka przed snem...
20:50

To wypełniło się we mnie i ostatecznie rozpoczęło dwudziestego czwartego września 2015 roku. Była szła do pracy na czwartą rano. Wychodząc z domu kazała mi się zastanowić i coś tam jeszcze dyrygowała. Leżałem milcząc na wersalce. Leżałem sam. Tak od kilkunastu lat. Mieszkałem z żoną, ale byłem samotny i dyrygowany. Bałem się jej. Dlatego nie zdecydowałem się na oficjalne jej poinformowanie o odejściu w rozmowie. Wstałem po szóstej, ubrałem się, zabrałem dowód osobisty, prawo jazdy, legitymację emeryta - [...]

06.10.2020
Wtorek

Myśli we mnie...
Tyle słów radosnych usłyszałam, że pomimo zmęczenia i zabiegania ...
Radość w sobie miałam, mam... teraz gaśnie troszkę, wyciszenia czas.
Anioł, śpi...
TV ....nie oglądam... jeszcze chwilę grać będzie....
Wyłączę i spokój zapanuje wszędzie.
Dzień biegania, opłaty, apteka, godziny tworzenia...myślenia...czytania.
Zmęczona...szczęśliwa...
Czas relaksu, spokoju chwila wybiła....
22:53

Ej, czuje się, stary, wiesz gdzie, jakbym był?
Jak?
Na takiej sali, nie?
No?
Co ja gdzieś siedzę, dużo ludzi jest wokół mnie, ale ja nikogo nie widzę
Czaję, reflektory w łeb?
Tylko słyszę światło...
Oślepia cię to wszystko?
Tak
Fajnie!

Między świtem, a wschodem słońca wyszedłem dzisiaj do ogrodu nacieszyć się przyrodą, naturą, czyli tym co my chrześcijanie nazywamy Twórczością Opatrzności. Zwrócił moją uwagę przede wszystkim księżyc w pełni będący jeszcze bardzo wysoko zawieszony w swojej podróży ze wschodu waszego kraju do jego krańców zachodnich. A tam na wschodzie nad szczytami Beskidu Żywieckiego rozszalały się wszelkokolorowymi tęczami zorze świtu. Rozgrzewało je czerwonościami i bordowościami podnoszące się z polskich nizin i jezior [...]

Burza zacietrzewia mą osobę do walki i cierpienia oraz gardzi mną pomachując mną jak kukłą z teatru Guliwera. Oszołomiony i zdeterminowany ciągle bawie się z nią i niezłomnie ciągle do domu mgnę pomimo jej tych wietrznych zabaw biegnę dalej nieustannie. Widzę już smugę zamiast mojego dobrego znajomego którego widziałem jeszcze przed tą burzliwą zabawą z jaką mam do czynienia dzisiaj tak jak na przykład na naszej grze w freesbie w wietrzny i bezchmurny dzionek gdzie jeszcze burza się nie ujawniła lecz skryła się o [...]

Stał się moim lekiem,
na zapomnienie bólu i straty z przeszłości,
na nieprzespane noce i łzy w poduszkę,
na bezsilność i strach.

Uleczył mnie,
Pokazał, że świat nie jest jak pęknięte szkło, że to strach takim go pokazuje, że powinnam żyć jakby nie było jutra i przekraczać bariery, które mnie blokują przed byciem szczęśliwą.
Zaczęłam wierzyć w siebie, w lepsze dni, w tęczę po burzy i w to, że mogę osiągnąć wszystko czego pragnę, wystarczy się odważyć ....

Stał się moim lekiem na wszystko co złe....
Niczego nie obiecując był, a pojawił się tak... niespodziewanie z końcem lata.
Dobrze mi przy nim.... Dobrze mi ze świadomością, że jest, tylko czasem zastanawiam się, co się stanie kiedy uzależnię się się od swojego leku? Co jeśli będę potrzebowała go coraz bardziej?

A przecież nie na to się umawialiśmy...

"W czasach Amrafela, króla Synearu, Arioch, król Ellasaru, Kedorlaomera, król Elamu, i Tidal, król narodów," Czyli w czasach panowania Amrafela potomka Chama, króla zachodniego kraju Synear. Obecnie zachodni Irak (Rdz.10,6-10) Ariocha potomka Sema, króla miasta - państwa Ellasaru - Larsa. Obecnie południowy Irak. Kedorlamera potomka Sema, króla państwa Elamu w południowo - wschodnim kraju Synear. Obecnie południowo - zachodni Iran. Bo na południu krainy Synear panowali królowie, potomkowie Sema w linii Pelega. Obecnie [...]

05.10.2020
Poniedziałek

Tak bardzo lubię poniedziałki, cieszę się blaskiem nowego dnia, wschodem z mgłą...nowymi możliwościami, dzień otulam szelestem liści, kolorem złotej jesieni...wplatam wiersze, cieszę się ciepłymi promieniami...muzyką...moimi chwilami przerwy od codziennych zmagań...trudów dnia, myślę...wiem, że każdy je ma.
Siadam czytam...patrzę w puszystą biel, która pochłania mnie. Czuję jak jednoczę się z ...no właśnie...z Aniołami, które przytulają mnie swoimi skrzydłami?
Czuję ich [...]

04.10.2020

Wartość dla tego dnia, ogromna.
Rozważania na temat miłości.
W drobnych elementach, chwilach szukać szczęścia za wszelką cenę.
W zdrowiu i w chorobie znaleźć się może.
Znaleźć drogę, kiedy jesteśmy obok...na wyciągnięcie myśli.
Nawet w czasie milczenia.
Milczeć nieskrępowaną ciszą.
Serce kocha w ciszy....nawet kiedy ciało krzyczy. Przeskoczyć cielesność...to możliwe? Tak...
Gdy uczucie prawdziwe....wszystko staje się możliwe.
Kiedy światłem (wiara) dusza wypełniona, za nią stoi cnota bliźniacza (nadzieja) z pokorą czekają na krawędzi serca...rozum się wyciszył.
Znajduję drogę, kiedy się gubię...choć kilometry bolą, a jesień trwogą w umyśle...spadają kolejne liście, kolorowe.
Z wiarą, nadzieją, miłością kroczę w popołudniowy czas bez granic...na Nasze spotkanie.

Anioł nerwowy, dziwne pomysły przychodzą mu do głowy.
Każde ogniwo łańcucha jest ważne...taka myśl i jaśnieje moje popołudnie.
Nie narzekam.
Kocham...jest cudnie.
To dopiero popołudnie.
Wieczór z książką i wierszem, będzie jeszcze piękniej...

17:15

03.10.2020

Czar baśni...
Mojej baśni
Bez waśni
Zgoda wszędzie
Pięknie będzie
Spadać gwiazdami
W Twoje ramiona
Ciepłem ogrzewać
Dawać nadzieję [...]