-Zawsze byłam ciekawa czy ona nas teraz widzi?
-Napewno, skoro wierzymy w Boga, to nie dość, że nas widzi ona nas słyszy!
-I pewnie myśli "co za idiotki gadają o mnie a ja to wszystko słyszę"
-Pewnie się uśmiecha, chciałabym ją poznać.
-Ja też.
-Miała cudowne włosy, i takie delikatne rysy.
-I była taka łagodna. Jaki trzeba mieć charakter żeby wychować tyle dzieci!
-No nie wszystkie bo zdążyła odejść.
-No ale jednak no -zrobiło się tak strasznie ponuro i smutno.
-Chodźmy już.
- To pa!- Rzuciłam, a dopiero później do mnie dotarło, że powiedziałam to do grobu, chciałam się pożegnać ze zmarłą już osobą.