Jeden tylko brat.

Właściwie to nic się nie zmieniło. Jesteś dla mnie równie nieosiągalny, zimny i oschły jak tamtego dnia. Tylko wtedy, gdy usłyszałeś od Niej, że to prawda, spojrzałeś na mnie z ciepłem w oczach i czuć było niewypowiedzianą radość. Po chwili znowu przybrałeś maskę człowieka, aby udowodnić i przypomnieć wszystkim, że pomimo tego, że coś nas łączy, nic dla Ciebie nie znaczę. Nigdy nie potrafiłeś patrzeć mi głęboko w oczy. Wolałeś wrogo obrzucić mnie zimnym, morderczym spojrzeniem, niczym kat podczas egzekucji. Następnie odwróciłeś się i odszedłeś. Odtąd wiedziałeś, że jestem Twoją siostrą.
Dziś spotykam Cię znowu. Nie tyle spotykam co obserwuje.Głowa wysoko uniesiona, plecy proste, a wzrok wodzi po chmurach i konarach drzew ,wysokich tak bardzo. Uśmiechasz się. Uwielbiam drugą stronę Twojego charakteru. Marzyciel w realnym świecie, jakie to marzycielskie. Zrywam źdźbło wysokiej trawy i wołam:
-Dominik!
Odwracasz się. Po uśmiechu nie zostało już nic.
-Idź do domu. Śpieszę się.
-Dobrze, ale i tak z Ciebie nie zrezygnuję braciszku. Za bardzo mi na Tobie zależy-odpowiadam i odchodzę.