Bajka

To spotkanie niosło ze sobą wiele emocji. Ona zaczęła się przygotowywać na nie kilka dni przed. Szukała odpowiednich słów, zwrotów.. byle tylko nie zranić go nimi za bardzo. On się nie przygotowywał. Żył nadzieją. Wierzył, że to co ona chce mu powiedzieć odmieni jego życie. I w istocie tak było. Kiedy oboje usiedli do stolika w zacisznym kącie restauracji, w powietrzu wyczuć można było napięcie, które leciutko grało pierwsze skrzypce w ich sercach. Ona zamówiła kawę. On herbatę. Kiedy kelnerka zrealizowała zlecenie, przy ich stoliku zapadło milczenie. Pierwszy ruch zrobiła ona. Do ręki wzięła łyżeczkę i wsypała do kawy cukier. Następnie uporczywie i powoli kreśliła koła w filiżance. Była tak pochłonięta tą czynnością, że wydawać by się mogło, iż zapomniała po co tam przyszła, z kim, a przede wszystkim, co miała powiedzieć. On czekał. Obserwował, każdy jej ruch. Wyczuwał, że to co ona chcę mu powiedzieć jest miażdżące. Widział, że nawet jej trudno jest unieść te słowa. W końcu przerwała milczenie. Łyżeczka w jej ręce zastygła w bezruchu. Spojrzała na niego tymi swoimi oczami, nawiasem mówiąc ich odcień był podobny do szmaragdów. Wzięła głęboki oddech i powoli, cedząc słowa powiedziała:
-Wiem, że podjąłeś ryzyko mówiąc mi o swoich uczuciach. Wiem, że ciężko żyło Ci się w ciągłej niepewności, jaką Ci serwowałam codziennie. Wiem, też jak bolesne będą teraz moje słowa. Nie. Nie kocham Cię. Nigdy nie kochałam. I kochać nie będę. Byłeś moim przyjacielem. Traktowałam Cię jak brata, którego nigdy nie będzie mi dane mieć. A teraz straciłam i to. Dlatego wybacz mi. Wyjeżdżam. To było nasze ostatnie spotkanie..- to powiedziawszy wstała i wyszła. On nie odezwał się ani słowem. Nie próbował jej zatrzymać. Nie pobiegł za nią. Dopił herbatę, zapłacił rachunek i wyszedł. Może zdawać się Wam, że jej słowa w ogóle go nie ruszyły. Bo przecież nie okazał żadnych emocji. Jednakże każde zdanie, które ona wypowiedziała, zabijały jakąś część jego. Kawałek po kawałeczku, jego serce stawało się twarde i oziębłe. Tak jakby Królowa Śniegu wrzuciła skrawek lustra do jego oka, a ten zamieniał ciepło, w lód. Teraz tylko pozostała nadzieja, że ta historia będzie mieć dobre zakończenie. Lecz nie zawsze tak będzie. Nie zawsze nasze uczucia będą odwzajemnione. Nie zawsze będziemy żyć długo i szczęśliwie, jak w bajce.
(...)