My cywilizowani

- Nie bój się! – Chłopak usłyszał w głowie skrzekliwy głos, ale nie potrafił dostrzec w jaki sposób istota do niego przemawia. – Przybywam w pokoju! Jestem posłem planety Fluksus położonej w sąsiedniej galaktyce. My Fluksjanie odkryliśmy życie na tej wodnej planecie. Zostałem wysłany, by poznać waszą cywilizację i nawiązać stosunki dyplomatyczne.
Głos ucichł a niewidzialne więzy puściły. W pierwszej chwili chłopak chciał wziąć nogi za pas, ale jednak się powstrzymał.
- Jestem Bartek. – Odparł nieco dygocącym głosem. – Tu jest Polska. W czym mogę pomóc?
- Potrzebuję źródła informacji o tej planecie. – Odpowiedział skrzekliwy głos.
Chłopakowi przyszło na myśl tylko jedno źródło spełniające przynajmniej w jakimś procencie wymagania stwora.
- Mam takie źródło w moim domu. – Rzucił bez zastanowienia wskazując drzwi.
Stwór zaczął się powoli zbliżać. Bartek trochę niechętnie wpuścił go do środka, ale coś mówiło mu, że lepiej tego robala nie wkurzać. Poszli od razu do komputera. Chłopak uruchomił router i wskazał stworowi urządzenie. Fluksjanin bez słowa wyciągnął spod swoich fałdek coś co przypominało mackę, albo jakiś rodzaj odnóża i wpiął się za jego pomocą w gniazdo USB. Przez kilka minut trwał w bezruchu wydając tylko z siebie odgłos podobny do smażącej się na patelni skwarki. W końcu jednak „odłączył się” od komputera.
- Jestem zawiedziony. – W głowie chłopaka znów pojawił się głos stworzenia. – Polonianie to tylko jedno z plemion na waszej planecie. Widziałem już wiele podczas moich licznych podróży. Planety prowadzą ze sobą wojny, ale nigdy obywatele tego samego globu nie walczą i nie zabijają się między sobą. A wy nie dość, że to robicie to jeszcze zorganizowaliście się w celu rywalizacji. Podzieliliście się na plemiona i wyniszczacie się między sobą. Wy Polonianie jesteście chyba najgłupszym z waszych plemion, bo walczycie również między sobą i to bez większego powodu. Przeczytałem, że wasza planeta nazywa się ziemia. To także mnie dziwi zważając na to, że lwi procent waszego globu stworzony jest z wody, a nie z gleby. My Fluksjanie jesteśmy pokojowi, nie prowadzimy wojen, ale jeśli odkryje was ktoś z którejś planety wojowników to zmiotą was w pył w bardzo krótkim czasie. Nie będziecie w stanie walczyć nawet z najsłabszym najeźdźcą, bo nie potraficie się zjednoczyć. Już na starcie jesteście przez to przegrani.
Stwór zakończył monolog i zaczął się wycofywać w stronę wyjścia. Bartek stał na środku pokoju z otwartymi ustami i choć bardzo chciał, nie wiedział co odpowiedzieć. Stworzenie z innej planety po kilkunastu minutach obserwacji wyciągnęło wnioski do których nie potrafią dość całe pokolenia ludzkości. Szokowało go, ile prawdy było w słowach przybysza z kosmosu. Nawet wzmianka o Polakach miała w sobie coś z prawdy. Robal znikł. Chłopak wybiegł na podwórko, ale zobaczył tylko górę piachu, którą stwór najwyraźniej zasypał lej wyrwany przez uderzenie jego pojazdu o ziemię. Całe to wydarzenie trwało może pół godziny, a tak bardzo zmieniło sposób myślenia młodego człowieka. Bartek żałował tylko, że nikt inny nie zdążył spotkać się z przybyszem, który chociaż niezbyt urodziwy, miał miłe usposobienie. Może gdyby ludzie usłyszeli jak widzi ich istota przybywająca z innego świata, z innej rzeczywistości, to zmieniliby swoje postępowanie? A może, tak jak w przypadku każdej innej sensacji, pokrzyczeli by trochę a potem zapomnieli o sprawie.
- Wszyscy jesteśmy ludźmi. – Rozmyślał chłopak. – Żyjemy na jednej planecie i przecież tak niewiele nas dzieli. Mimo to nie potrafimy żyć ze sobą w pokoju. Nie potrafimy podać sobie dłoni i się zjednoczyć. A my Polacy musimy walczyć nawet z własnymi rodakami. Gdzie tu logika? Tak trudno mieć dla siebie trochę wyrozumiałości i po prostu zwykłej ludzkiej życzliwości? To przecież nie jest trudne, a nawet potrafi sprawić sporą przyjemność. Dziwny jest ten świat.
Bartek westchnął tylko w duchu, wziął w dłoń pilota i zasiadł przed telewizorem z kubkiem gorącej herbaty. Przed oczami przesuwały mu się obrazy, mózg jednak nie za bardzo je rejestrował. Bardziej zajmowało go jedno pytanie. A co jeśli na ziemię przyleci kiedyś też obywatel którejś planety wojowników?