...::kozak::...

Ściana a na niej nabazgrane JP. Obok dumny z siebie stoi Rafał i podziwia swe dzieło. Nie przeszkadzał mu fakt, że Policje zna tylko z GTA, bo przecież żyjąc między blokami wypada ich nienawidzić. Stałby tak pewnie do wieczora ale kątem oka dojrzał dzieciaka, który w ręce przeliczał drobne. Rafał doszedł do wniosku, że sprawiedliwiej będzie, jeśli pieniądze staną się jego, więc nie myśląc zbytnio cisnął pięścią przed siebie i po chwili uciekał już z pięcioma orzełkami w kieszeni. Za rogiem zwolnił aby złapać oddech. I znów powód do dumy – odebrał pieniądze dziesięciolatkowi, jednak uśmiech szybko mu znikł z twarzy bo skapnął się, że trafił nie na swój rejon osiedla a przed nim stało dwóch panów w dresach. Z rysopisu od razu widać, że nie będą witać chlebem i solą. Nasz „dzielny” bohater nie wie co począć, bo za plecami nie ma kolegów którzy by go obronili, więc szybko wyjął telefon by zadzwonić po Policje...
...otworzył powoli jedno oku a po chwili drugie. Czół, że ma spuchniętą całą twarz i obolałe żebra. W dodatku zubożał o telefon i pięć złotych. Przed nim stoi chłopaczek, którego przed chwilą obrabował. Grzecznie poprosił by pomógł mu wstać, jednak on przymierzył się i z całej siły kopnął go w twarz.

Chociaż Rafał to osoba fikcyjna jednak na każdym osiedlu pełno jest takich cwaniaczków, którzy są mądrzy przy kolegach a jak przychodzi co do czego podkulają ogon.