Nasze rozmowy.

- Powiesz mi, że mnie kochasz? - spytała cicho dziewczyna.
Chłopak uśmiechnął się słysząc jej głos.
- Może najpierw się przywitasz?
- Cześć. - odparła nieco głośniej.
- Witaj. - uśmiech nie znikał z jego twarzy.
- Teraz mi powiesz?
- Co mam Ci powiedzieć?
- No że mnie kochasz.
- A chcesz to usłyszeć? - patrzyli sobie przez chwile głęboko w oczy.
- Głupie pytanie, pewnie że chcę.
- No to Ci nie powiem.
- Jak to nie? Dlaczego? - pytała zaskoczona dziewczyna.
- Po prostu.
- To znaczy? Wytłumaczysz mi to?
- Owszem.
- A więc?
- Chcesz to usłyszeć, dlatego Ci tego nie powiem.- odrzekł spokojnie, a uśmiech nie znikał z jego twarzy.
- Tyle to ja wiem, jednak nadal Cię nie rozumiem.
- Co poczujesz jak Ci to teraz powiem?
- Radość??
- Pytasz się mnie czy stwierdzasz?
- Stwierdzam. Poczuje radość.
- A jak powiem Ci to na przykład jutro, gdy będziemy jedli razem śniadanie, co poczujesz? - po jego słowach nastała chwilowa cisza.
- Też radość.
- Tylko?
- Radośc iii ... zaskoczenie. Bedzie mi miło.
- No właśnie, a przecież wiesz dobrze, co czuje. Nie musze Ci tego teraz mówić.
- Ale ja lubie to słyszeć
- Słowa wypowiedziane wiele razy tracą sens.
- Ilekroć ty wypowiesz te słowa, dla mnie będą znaczyły wiele.
- Ciesze się.
- To powiesz mi, że mnie kochasz?
- Nie.
- Tak myslałam.
- Ale musiałaś spytać?
- A i owszem.
- Dziwna jesteś, wiesz?
- Wiem. Ty też.
- Monika..
- Tak?
- Kocham Cię. - powiedział niespodziewanie.

dla Ciebie (P.), kocham Cię wiesz?