Wycieczka ...

Pamiętam wycieczkę do Krakowa. Miałam dwanaście lat... Tylko trzy dni poza domem, a przygotowywałam się do niej przez tydzień. Plecak ledwie się zamknął tyle rzeczy wzięłam ze sobą, ubrań to chyba na cały miesiąc, a w połowie nie chodziłam. Z koleżankami zajęłyśmy tylne siedzenie autobusu, stoczyliśmy prawie bitwę o nie z chłopakami. I pamiętam adres naszego zakwaterowania, na każdym kroku powtarzany przez opiekuna grupy... ulica Oleandry. Ja mająca skłonność do gubienia się, powtarzałam go do znudzenia. I jakbym czuła, że się przyda... Po wizycie w kopalni soli w Wieliczce, mieliśmy 15 minut na kupienie pamiątek... Cóż zrobić, że ja potrzebowałam 30? Zadowolona z zakupów, oglądnęłam się za siebie... a z mojej grupy nikogo nie było. Dobrze, że mam dobrą pamięć... Wyszłam z kopalni i po 10 minutach dogoniłam wycieczkę. Niestety wydało się, że ze mnie zagubiona owieczka... A wszystko przez opiekuna grupy, który wybrał drogę powrotną przejściem podziemnym, a ja niestety przejściem nadziemnym... I tak się niefortunnie stało, że wyszłam przed wycieczką. Jakie było moje zdziwienie... co ja mówię, moje to jeszcze nic, opiekun grupy, po prostu o mało nie zabił mnie wzrokiem ... Dreszcz mi przeszedł po plecach. Mówiąc delikatnie ... miałam przechlapane. Przez pozostałe dwa dni byłam „pod szczególną” opieką pana Mareczka... Szłam niczym w pochodzie pierwszomajowym ...w pierwej parze z jego córką ... Ugghhh... Najlepsze były jednak noce ... W pierwszą okazało się, że dla 4 chłopaków nie ma miejsca w pokojach i muszą spać z dziewczynami ... a pokoje były ośmioosobowe... cztery piętrowe łóżka ... I o cudowny losie... my z Jagodą dostąpiłyśmy tego zaszczytu... a jak się później okazało... przekleństwa... Drzwi do naszego pokoju przez całą noc były otwarte ... a i częste odwiedziny nauczycieli nas nie ominęły... Druga noc była lepsza, miałyśmy cały pokój dla siebie ... i oczywiście dużo gości ... więc mała imprezka była po prostu wskazana... alej jej konsekwencje ... już nie. A wszystko przez sikających do butelek chłopaków. Jedna z takich butelek wpadła w ręce pani Ali (naszej wychowawczyni), podczas rutynowej kontroli ciszy nocnej ... ktoś się skarżył, że jest za głośno... Podejrzewaliśmy, że kablem była Zofia, córka pana Mareczka... straszna zołza nawiasem mówiąc...