Od tak...

Ona, nie oczekiwała pomocy od nikogo. Wiedziała, że sama musi radzić sobie z tym co ja spotyka. Błądziła we własnych myślach nie wiedząc co powinna zrobić. Pomimo tak młodego wieku przeżyła więcej niż niejeden dorosły. Każdego dnia łudziła się, że być może jej problemy same znikną. Uwikłana w historie o których wiedzieli tylko nieliczni pragnęła wymazać swoją przeszłość... Tysiące myśli samobójczych - "bo tak będzie lepiej" - jednak żadna z nich nie ujrzała światła dziennego. Wciąż ukrywała swoje słabości bojąc się odrzucenia... Chciała zacząć od nowa... Uporała się z przeszłością jednak ludzie nie dawali jej zapomnieć. Dla nich już na zawsze pozostała tą samą dziewczyną sprzed lat. Spotkała człowieka, który jako jedyny zrozumiał ją i nie osądzał. Niestety, los był dla nich okrutny. Musiała raz na zawsze zapomnieć o jego istnieniu... Otrzymała kolejny cios od życia. Każdej nocy rozmyślała co ma robić... Postanowiła stać się z powrotem dziewczyną, której nienawidziła. Przynajmniej teraz wiedziała, że to co ludzie mówią jest całkowitą prawdą. Po pewnym czasie uwierzyła, że lubi siebie taką jaką jest... Do dziś żyje w przekonaniu, iż jej wybór był najlepszym jakiego mogła dokonać... Niestety nie widzi jak niszczy sama siebie... Zapomniała już co znaczy radość... Dla niej to uczucie nie istnieje... Jest zupełnie niepotrzebne.

A przecież ma dopiero 17 lat...