Czy znam siebie...
Nigdy bym się nie spodziewała, że mały sukces mojego brata nie będzie mnie cieszył, a jednak tak się stało.
Jego radość nie jest moja radością...
Tylko, że to nie koniec, kolejny Jego sukces, też nie wniósł do mojego życia zachwytu ...
Próbuję o sobie źle nie myśleć, ale czy to normalne...
Może jest to spowodowane tym, że aktualnie ze sobą nie rozmawiamy...
I czuję na niego złość, ale nie spowodowaną Jego sukcesami. Tylko tym, jakim człowiekiem. Może stąd to wszystko, nie wiem...
Choć trochę mnie to "kopnęło" na drogę własnego małego sukcesu i tak chcę o tym myśleć.
Dziękuję, za przeczytanie mojego tekstu. Miłego dnia:)
31 July 2021, 22:24
Daję serduszko za szczerość opisu.
Nie możemy najbliższych odtrącać tylko dlatego, że są inni niż chcielibyśmy żeby byli.
Miałam tak z bratową.
Nie rozumiałam jej postępowania, więc zaczęłam ją tylko tolerować.
Kiedy odpuściłam sobie jej "naprawianie",
oczywiście według mojej wizji, ona zaczęła się zmieniać na lepsze.
Trochę to trwało, ale wyszły z niej dobre rzeczy, o które jej nie posądzałam :-)I bohaterom powyższego tekstu życzę takich zmian 💚🤔