...

Małe zatłoczone miasto, jedna z kilku szkół a w niej dwoje zwykłych ludzi,Ona i On - przyjaciele od jakiegoś czasu. Wszystko się zmieniło kiedy Ona stwierdziła że jest powodem jej uśmiechów, że kocha Go. Nie czekając minuty dłużej powiedziała Mu to przy najbliższej okazji. Mimo lęku i obawą przed odrzuceniem pomyślała - " Teraz albo nigdy". O jaka była szczęśliwa kiedy dowiedziała się że On czuje to samo! i od dnia tamtego byli razem Ona nie uchwytna jak wiosenny wiatr i On spokojny i nieśmiały jak tafla wody jeziora późnym latem. Układało się dobrze mimo częstych kłótni- kochali się.Przyszła wiosna, całe szczęście prysnęło jak mydlana bańka. Czy to już koniec? Już miała się poddać? Bolało ją każde słowo które od Niego usłyszała. Chciał się przyjaźńić bo tak było Mu lżej - a ona głupiutka pragnęła jego szczęścia. Po 3 tygodniach przestało być już kolorowo, nie traktował Jej jak przyjaciółki. Była tylko zwykłą szarą dziewczyną tak jak na początku. Tą samą którą kiedyś kochał i bez której nie umiał żyć. Teraz żył jak by nigdy nic, a z Jej oczu ulatywało słońce. Postanowiła się nie poddawać, więc napisała , zaczęli się kłócić z niewiadoego powodu, w końcu On zaczął krzyczeć i wkurzył się. Ona nie wiedziała już co robić. Minął tydzień napisała kolejny raz.

- Kiedy przejdzie Ci ta złość?!
- Szybko mi nie przechodzi.!
- Miłość przeszła Ci w tydzień.
- Nie wypominaj mi jakiś staroci.

I tamtego dnia załamana, poddała się.Żałowała wszystkiego i chciała wrócić do prawdziwej przyjaźni mimo że On traktował Ją jak psa.Nie pragnęła niczego innego niż zwykłej rozmowy z drugim człowiekiem.

P.S. Porozmawia ktoś ze mną?...