Życie..

Mała, wesoła dziewczynka szła podskakując po pięknej łące. Goniła się z motylami, zrywała kwiatki, robiła wianki. Wędrowała przez wielką łąkę i dorastała szczęśliwie nawet nie zauważając, że łąka którą się kierowała powoli zmienia się w las. Gdy to zauważyła, pierwsze rozejrzała się przestraszona, lecz po chwili spostrzegła smakowite poziomki i podążyła w dalszą drogę za nimi. Gdy skończyły się poziomki, zaczęły się jagody i dziewczynka szła coraz dalej. Las stawał się coraz gęstszy, lecz Mała znajdowała co chwilę coś co ciągnęło ją dalej. To śpiew pięknych ptaków, to płochy jeleń czy śliczne wiewiórki. Tak zawędrowała w gąszcz. Było ciemno i wilgotno. Nagle usłyszała szelest kroków i krzaki obok niej zaczęły się ruszać. Podeszła ufnie do rośliny myśląc, iż jest to jakieś samotne zwierzątko, które może jej potrzebować, jednak wyskoczył z nich wielki zarośnięty i dziki człowiek. Rzucił się on na dziewczynkę. Po chwili zaczęli wychodzić inni ludzie i ją otaczać. Wszyscy byli tacy sami. Brudni, niezadbani, podli.
Wolała stać się taka jak oni, by przeżyć, niż zginąć czystą, tak jak do tej pory była..