Białowieski Park Narodowy
Jesteśmy w Białowieskim Parku Narodowym, w jego bardzo atrakcyjnej części, czyli w tak zwanym rezerwacie żubrów. "Przewróciło sie, niech leży." Jak w piosence zespołu "Elektryczne Gitary. " To o drzewie, które wygląda, jak szkielet jakiegoś prechistorycznego zwierzęcia, w jakimś muzeum albo parku. Jest przede wszystkim piękne. Zatrzymujące.
Żubry, dziki, koniki polskie, łosie, wilki i jelenie. To dobrze, że one tu są, pośród tej wtedy słonecznej zieleni. Jakoś tak jest, że ani rodzice, ani panie w przedszkolu, ani panie w pierwszych klasach szkoły
podstawowej, często bardzo dzisiaj z jakiś powodów nie tłumaczą dzieciom, nie wychowują ich tak jak powinni i dzieci kompletnie nie wiedzą, że te drzewa, które mijają w miejscach swojego zamieszkania, to one mają nazwy i różnią się i nikt im nie umie lub nie chce pokazać piękna ich liści i owoców na chodnikach, przy ulicach, na skwerach, w parkach, pod blokami i w sadzie. Te dzieci nie wiedzą, że są pola, lasy, puszcze, lesiste zbocza gór, rzeki, jeziora,morza i mieszkają w nich dzikie zwierzęta. W takim rezerwacie robią wielkie oczy, krzyczą wielkie głośne wow! Lub nawet płaczą i doznają wstrząsu, a ich rodzice robią ogromny raban, że ktoś ich nie ostrzegł, że naraził ich dzieci i w ogóle robią aj waj, próbując, aby inni się oburzali, czyli podzielali ich głupotę i niewiedzę, za którą tak naprawdę powinni być objęci dozorem kuratorskim, co najmniej.
Białowieski Park Narodowy. Legenda. Tajemnica. Coś, co w nas wpajano legendarnymi programami telewizyjnymi i radiowymi dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Kusili nas i nakręcali na niego ludzie wspaniali. Uczyli nas o nim w szkole. Każdy musiał umieć powiedzieć wszystkie polskie parki narodowe, wymienić najbardziej charakterystyczne zwierzęta w nich mieszkające. Piękną była i wciągającą nauka geografii. Tak ukształtowano w nas miłość i pragnienie Polski. Patriotyzm. Marzenia, że kiedyś dożyjemy chwil, w których to wszystko zobaczymy na własne oczy i uwielbimy zdjęciem, opisem, ustnym przekazem najbliższym i zachęceniem ich - pojedźmy kiedyś tam razem, razem rodzinie.
Autor
