Droga Donikąd- Wydawnictwo Zacisze - Marek (Fragment)(33)
Dziewczyna, nabrała oddech w płuca i zaczęła czytać, recytowała wiersz w taki sposób, że wszystko dookoła nagle zamilkło, bo teraz głosu Matyldy słuchał las, miasteczko Cibórz. Personel i pacjenci, woda w jeziorze a może tylko tak się wtedy wydawało, gdyż gęste jak mgła powietrze po prostu zastygło.
Kiedy skończyła wszyscy klaskali, a salowa Bogusia przytuliła ją mocno do siebie.
- Dreszcze mi przeszły , powiedziała ze łzami w oczach, była bardzo wzruszona.
Ten dzień, przyniósł wiele niespodzianek i zakończył pewien rozdział w życiu Matyldy, po to, żeby zaraz otworzyć inny.
Następnego dnia została zaproszona, do gabinetu ordynatora Pana Krzysztofa Stefana Woźniaka, przeczuwała że wydarzy się coś niezwykłego.
Doktor w uroczy sposób, wprost rycerskim gestem, podstawiając krzesło, zaprosił Matyldę żeby usiadła.
- Od psycholog, dowiedziałem się dużo dobrego na Twój temat- zaczął mówić i kontynuował dalej. Wiem przez co przeszłaś i ile wycierpiałaś.
Dziewczyna, na te słowa schyliła głowę i nerwowo zaczęła skubać koniec szlafroka, patrząc nieruchomo w jeden punkt, który dostrzegła na podłodze. Lekarz nie zwracał uwagi na jej zachowanie.
- Twoja postawa i to jak walczysz teraz o siebie, sprawiła ze doszliśmy komisyjnie z całym personelem szpitala do jednego wniosku, chcemy Ci pomóc.
- Dziękuję, wybąkała.
- Zdajemy sobie sprawę, ze nie masz dokąd wrócić. Hotel to nie dom, doktor westchnął.
- Przecież nie możesz wrócić do tego , co zostawiłaś dawno za plecami.
- To prawda, przytaknęła dziewczyna zastanawiając się do czego on zmierza. W tym momencie, drzwi do gabinetu otworzyły się i weszły dwie kobiety, młoda i zgrabna psycholog Joanna Sauczuł oraz towarzysząca jej starsza oddziałowa Antonina Orlewska.
- Mamy dla Ciebie adres, powiedziała Joanna podając zapisaną drobnym druczkiem kartkę.
Matylda odczytała na głos, jakby nie dowierzając swoim oczom.
- Siostry Elżbietanki, Plac Powstańców Wielkopolskich 4, Zielona Góra. ( Ciąg dalszy nastąpi)
