Nigdy! cz. 2

cd...

Nie odpowiedział. Spojrzał na nią dziwnym wzrokiem.
- Usiądź, proszę- wreszcie zaczął.
- Co się stało?- zapytała.
Widać było, że trudno mu coś z siebie wydobyć, cokolwiek.
Miał na sobie czarną bluzę z kapturem. Ciemne dżinsy- z tych szerokich- i głęboką, białą czapkę z daszkiem. Kochała jego styl. A najbardziej uwielbiała, kiedy popisywał się przed nią jazdą na desce. Trzeba przyznać, że był zabawny. Zawsze kiedy ona potrzebowała pomocy, pocieszenia, albo po prostu towarzysza do ciszy On się pojawiał. Był jej aniołem stróżem. Jej przyjacielem.
Ale teraz to nie był ten sam człowiek. Wszystko przez te oczy! Niesamowite, jak po oczach można rozpoznać co człowiek czuje.
- Może się przejdziemy- w końcu zapytała, bo ta cisza stawała się nieznośna.
- Możemy- oznajmił.
Skierowali się w stronę wąskiej dróżki. Prowadziła nad stawek. Była wczesna jesień. Popołudnie. Przed nimi rozciągał się dywan żółtych, pomarańczowych i ciemnozielonych liści.
"Sceneria jak z angielskiego romansu."- pomyślała i drgnęła na samą myśl o romantyzmie.
- Kocham Cię!- krzyknął.
Stanęła jak wryta.

cdn...