Przepowiednia

Zbliżała się pora kolacji, gdy we wsi pojawił się stary wędrowny Bajdała. Starzec chodził od chaty do chaty prosząc o kromkę chleba, garczek zsiadłego mleka i skrawek miejsca w oborze przy świniach lub owcach aby mógł się posilić i przespać. Nikt jednak nie chciał mu dać tego o co prosił, jedyną osobą, która zaoferowała ciepłą strawę i dach nad głową biednemu starcowi była Vayche, żona kupca Oroffira z Sulaw, najbogatszego mieszkańca wsi.
- Witaj miła kobieto - rzekł starzec. –Czy uraczyła byś starego wędrowca kromką czerstwego chleba i garczkiem zsiadłego mleka, padam z nóg.
Kobieta zmierzyła starca litościwym wzrokiem i powiedziała
– Kromkę czerstwego chleba? Zapraszam do mnie na gorącą strawę, mąż wyjechał w interesach więc starczy dla każdego.
- Dziękuję litościwa pani, odwdzięczę się za to opowiadaniem, bo tylko to umiem robić, opowiadać bajki i legendy, historie bitew, miłości szczęśliwych i nieszczęśliwych.
- Dzieci i ja z miłą chęcią posłuchamy, a teraz zapraszam do środka, bo i strawa stygnie.
Wieczór był chłodny, za oknem hulał wiatr i z nieba zaczęły spadać pierwsze płatki śniegu. Po kolacji wszyscy siedzieli w największej izbie, Bajdała, otoczony grupką dzieci popijał zsiadłem mleko i opowiadał. Vayche siedziała na bujanym fotelu, szydełkując przysłuchiwał się opowieści starca. Na twarzy starca widniał lekki usmiech skompany w bladym świetle padającym z kominka.
- Będąc w Frichast, stolicy północnego królestwa Xorodes – zaczął swą opowieść starzec.- Siedząc w Zajeździe pod Rusałką… mam nadzieję ze wiecie co to jest rusałka?? – spytał Bajdała -
Dzieci pokręciły jednocześnie głową oznajmiając , że nie wiedzą co to jest rusałka.
- A z resztą mało ważne, co to jest rusałka - kontynuował starzec –Tak wiec jak byłem w tym zajeździe spotkałem tam pewnego Barda, imienia już nie pamiętam, ale śpiewał on pieśń o kobiece pięknej jak księżyc w pełni, mądrej jak księga Makege…
- Co to jest za księga, to Makege - zapytała jedna z siedzących wokół Bajdały dziewczynek.
- Księga Makege jest to zbiór wszystkich mądrości spisany przez elfich mędrców - odpowiedział na pytanie małej, bardzo ładnej dziewczynki, która ani na moment nie wypuszczała z dłoni gitary, którą pewnie kupił jej ojciec, na którymś z bazarów.
- O czym to ja mówiłem? A pamiętam. Mądrej jak księga Makege, zwinnej jak kot, która to kobieta zdobędzie panowanie nad wszystkimi północnymi i centralnymi królestwami głównego kontynentu. W jaki sposób tego on sam nie wiedział, ale z jego śpiewu, jak to śpiewem można było nazwać, wywnioskowałem, że nie będzie sama. Przy jej boku będzie sześć równie pięknych i mądrych kobiet, a razem utworzą… - starzec ostro zakaszlał – Razem utworzą kapitułę, która będzie władała wszystkim, a wojować będzie nie za pomocą żelaza i ognia lecz za pomocą nowej mocy, która jak na razie jest ukryta i zbiera siły aby się ujawnić.
- Pierdoły opowiadasz - powiedział najstarszy syn Vayche, niezbyt urodziwy.
- Zamknij się, pryszczata pokrako - wykrzyczała najmłodsza z siedzących dziewczynek, ta z trzymaną oburącz gitarą – Opowiada to co słyszał, może kiedyś na prawdę się to wydarzy. Niech mi pan powie jeszcze jedna rzecz? Kim będą te dziewczyny, skąd będą i czym będą się zajmowały przed utworzeniem tej grupy?
- Nikt nie wie kim i skąd będą te kobiety… może jedną z nich będziesz ty lub jedna z twych sióstr -
Dziewczynka zaniemówiła, wstała i odeszła od kominka w odległy kat izby i zaczęła brzdękać na swej gitarze cichą i spokojną melodię.
- No dzieciaki - powiedziała pani Vayche. –Pora do łóżek, bo jutro z samego rana czeka nas dużo pracy. A panu rozłożę koc tutaj na kanapie przy kominku.
- Dziękuję bardzo - odpowiedział starzec. – I życzę wszystkim spokojnej nocy.
Wszyscy porozchodzili się do własnych łóżek. Tylko najmłodsza z dziewczynek nie poszła spać siedziała przy oknie i myślała o tym co powiedział jej stary Bard.
Noc była zimna i wietrzna, zapowiadała się ostra i długa zima.