Powróć z mojej nocy, z ciemności, gdzie swój azyl mają sny. Odnajdź wśród chmur zagubioną łzę słońca, jedno oswojone słowo, które nie zna miłości. Moja obojętność, dedykowana długim samotnym wędrówkom, nie zostawia śladów na dłoniach, nie ucieka przed skrzywdzoną namiętnością, nie szuka bocznego wyjścia z tego opuszczonego ogrodu.

Pamiętasz, jak po raz pierwszy zobaczyłeś moje pragnienia? Pamiętasz, jak płakałam, a Ty koiłeś moje lamenty? Jak uspokajałeś mój szept, szept sięgający straconego nieba? [...]

Miłościwy, podaj mi swoje szlachetne serce, abym zrozumiała, dokąd iść zakazanymi drogami. Podaruj zmęczone sny, aby mogły zakwitnąć w moich dłoniach, dać wkrótce zakazane owoce, których miąższ nasyci dobrowolny głód. Choć w naszych cieniach pada namiętny deszcz, nie obronimy się przed marzeniami, nie uciekniemy przed namiętnością. Nasze myśli są jak samotne gwiazdy, jak oddech, który może stać się szczęściem. Fantazje suną przez płonące nieba, a gdy zamieniają się w miłość, nikt nie potrafi [...]

Kończy się październik. Zewsząd lecą liście i smuteczki. Zatacza koło melancholia. Pachnie słodkim cappuccino i grzanym winem.
Zimno. Błądzą pod swetrami dłonie, na szyi czerwienią się usta. Na skwerkach mruczą koty, zachłannie łapiąc ostatnie promienie. To czas listów, tych niewysłanych także.
Przeglądam stare fotografie. Tyle tam wczorajszego, mieniącego się we włosach ciepła. Poblakły jak suche liście, szeleści w nich głucha tęsknota. Pełna oddechów i miękkości traw. Płytkiego, przerywanego snu.

Sylwia Pryga

Zanim dostrzegę odbicie księżyca w szkarłatnym lustrze Twojego wzroku, moje ciało pozna drugą stronę światła, zmysły poczują słodko-kwaśny smak spełnienia. Odkąd nasze cienie staną się jednym słońcem, odkąd pocałunki przestaną być próbą namiętności, Twoja dłoń rozpędzi moje łzy, pierś stanie się azylem, do jakiego mogę wtulić zaniepokojone serce. Delektuję się Twoją wonią, zapachem cynamonu i pomarańczy.

Gdy czas włamie się do pysznej ciszy, gdy sekundnik przyśpieszy kroku, współczucie złączy [...]

Twoją twarz spowija wieczny, zimny całun cienia. Spojrzenie, boleśnie szkarłatne, przykryte jest wiecznością, od której nie chcesz się uwolnić. Pamiętasz, jak moja samotność łkała, gdy nadawałeś kształty swoim myślom? Pamiętasz, jak przemijał ból, gdy pozwoliłeś zabliźnić się śladom po pocałunkach? Ja pamiętam tylko szarobure niebo, chłodny wiatr, wilgotny chodnik... Nikt nie zastąpi ciszy, którą mi stworzyłeś, którą wręczyłeś.

Nigdy nie zapomnę Twoich srebrnych śladów na kamienistym chodniku myśli. [...]

W partyzantce ponoć nie jest źle. W partyzantce wielu chciało być. Młody mężczyzna swoje marzenie o niej spełnił. Siedział w lesie przy ognisku z innymi żołnierzami. Rozmawiało się o wszystkim, o wojnie, o dziewczynach. Śmiano się, że nowe czasy nadejdą, gdzie nie będzie źle... Mężczyzna uniósł głowę do góry, na sklepieniu niebieskim było mnóstwo gwiazd. Młody człowiek odszedł kawałek od swej grupy. Usiadł wśród trawy. Nagle wzmógł się wiatr. Nie był zimny. Księżyc rozświetlał drzewa naokoło, [...]

To, co nazywamy powszechnie niedokończoną ideą, niech będzie spełnieniem czasu, który dotyczy zarówno Boga, jak i nas. To, co nosi nazwisko nieskończoności, niech obumrze późnym wieczorem niby cudze, odtrącone serce. To Ty jesteś światłem mojego kolejnego poranka, Ty rodzisz się pośród nieuczesanych gwiazd, które lubię tulić, gdy Twoje serce jest tymczasowo głuchonieme.

Mistrzu, powierzam Ci moje wszędobylskie smutki, podarowuję niedokończony kalendarz próżnych ideologii. Czy pamiętasz, jak odnalazłeś mnie [...]

W purpurowym zwierciadle Twoich oczu jest odbicie zniszczonych snów, pierwszego wiosennego powiewu, ostatecznego listu pożegnalnego, niedokończonego epitafium... W Twoich oczach widzę strach i gniew, miłość i litość, sarkazm i obojętność... Wiesz, że kochamy się w złudzeniach, które pragnę Ci zadedykować? Wiesz, że Twoje serce, choć cierniste, jak każdy kwiat potrzebuje słońca? Jak kwiat, który rozkwita zimą? Ten kwiat zrywają moje drżące palce, kwiat, który pachnie niby odtrącone szczęście, niby utracona [...]

Nadchodzi czas, który przyniesie łzy zamiast przyszłości. Zbliża się cisza, która zagłuszy nawoływania zgubionych. Jesteś, aby zapobiec temu czasowi, uwolnić świat od ciszy. Płonący wiatr, zesłany Twoją ręką, jest wyzbyty pychy, wyzbyty mocy, aby pozbawić miłości ostatniego człowieka. W Twoim spojrzeniu czai się purpurowy blask, jakim pragniesz się dzielić, pragniesz po sobie pozostawić. Wiem, że pewnego dnia powrócisz niby cień cienia, niby toast wzniesiony o nieodpowiedniej porze, niby miłość, której nikt nie [...]

Znów jesteś. Czuję na duszy Twój słony smak. Kocham się w snach, lubuję w ciszy, którą wręczają mi Twoje cieniolubne dłonie. Patrzę prosto w pustkę, w nicość, której tak brakuje w tym eleganckim piekle. Obumiera we mnie zmierzch, kończy się noc, kolejny świt przychodzi spóźniony. Twoja gwiazda, mój prezent urodzinowy, jest skazą na czarnym wietrze, potęgą, za jaką trudno podążać.

Przykryta ciepłymi myślami, uciekam w spokojną, balsamiczną ciemność, gdzie czeka na mnie Twoje popielate serce, gdzie dom ma [...]

Pamiętam skazę Twojego dotyku, muśnięcia zadanego z namiętnością. Pamiętam zapach skóry, tak odległy pragnieniom, tak obojętny ciszy, która zapadła po moim krzyku. Nigdy nie zapomnę cienia, który rzuciłeś na moje serce. Nie wyproszę z pamięci wspomnień, które przyniosły mi Twój wszechświat, nieobliczalne jutro. Nie uniknę snu, który odbiera mi Ciebie, który oswaja moje koszmary.

Wiem, że nie będę z Tobą szczęśliwa; znów słyszę szelest kroków, słyszę, jak zbliżasz się do moich oswojonych gwiazd, jak [...]

Wiesz, że rzetelna miłość jest zarezerwowana dla tych, którzy najbardziej potrzebują cienia? Skąd przybywasz, skoro Twoje zasmucone dłonie są pełne naostrzonych gwiazd, skoro Twoje spojrzenie jest warte aż tyle zniechęcenia? Zanim zimny, kruchy cień pęknie na pół, zanim obolałe serce odszuka pożądany rytm - powrócą marzenia, kiedy byłeś tak samotny, że miałeś tylko wszechświat.

Twoje myśli nie oszukają światła, ciało pozostanie dalekie dotykowi. Pamiętam, jak późnym wieczorem zapytałeś mnie o drogę... Czy [...]

Powracasz, choć Twoja obecność nie zsyła winy ani grzechu. Jesteś tutaj ponownie, aby dać życie tym, którzy od dawna nie widzieli nieba, nie smakowali gwiazdy, uciekali przed niemożliwym. Znów mogę Cię oglądać, zaszczycona bliskością rozdrapanych myśli, dumna, że mogę trzymać Cię za rękę, gdy do lotu podrywają się galaktyki, gdy człowiek nie przyznaje się do miłości, gdy światło nadal lśni u wejścia do piekieł.

Spójrz prosto w moje zwyczajne, szare oczy; niech ich wyraz doprowadzi Cię do obietnicy, do [...]

Zmiotka ma szorstkie włosie. Dobrze zmiata. Wziął ją ze sobą, bo liści tyle naleciało. Dobrze, że nie pada deszcz. Słońce tylko emituje promienie. Są one miłe i ciepłe. Ładny dziś dzień, choć to już koniec października. Pomyślał to on - starszy pan. Przyszedł na to miejsce zamieszkania jego żony. Miał koszyk i wspomnianą zmiotkę. Nie mylił się – roztańczyły się liście w wichrowym tańcu na grobie żony.
Widziałam, jak sprzątał na grobie. I te słowa wypowiadane pod nosem. Za każdym zgarnięciem liści do [...]

"Bo zaprawdę, naprawdę powiadam wam, mówię prawdę wam: Wielu proroków mówiło o Zbawicielu i zbawieniu i sprawiedliwych, dobrze czyniących pragnęło, ze swego serca ujrzeć to, co wy widzicie, Zbawiciela sprawiedliwych i dobrych uczynków z pragnienia swego serca, a nie ujrzeli Zbawiciela sprawiedliwych i dobrych uczynków z pragnienia swego serca i usłyszeć to, co wy słyszycie, słowa zbawienia, ze sprawiedliwych i dobrych uczynków z pragnienia swego serca, a nie usłyszeli słów zbawienia, ze sprawiedliwych i dobrych uczynków [...]