Hebanowa księżniczka na rumaku z grzywą utkaną konstelacją gwiazd zapłakała gorzko. Głuchą ciszę nieprzebytej galaktyki zmącił jej nagły szloch. Szukała już wszędzie, gdzie tylko było to możliwe - przemierzyła Drogę Mleczną i zajrzała do czarnej dziury. Nigdzie go nie było. Wokół tylko złowroga ciemność i przeszywający chłód.
- Kochany - zawołała zrozpaczona w otchłań. Odpowiedziała bezgłośna cisza. Księżniczka przymknęła powieki, gdy krople jej łez zamarzały na policzkach. Kosmyki włosów [...]

"A gdy wzeszła zorza," Czyli a gdy spostrzegli odbite światło na sklepieniu niebios, które spostrzega się przed wschodem słońca "przynaglali aniołowie Lota, mówiąc: Wstań, weź żonę swoją i dwie córki, które się tu znajdują" Czyli posłańcy Boga Wszechmogącego przynaglali Lota do pośpieszenia się mową słów: Wstań, by wyjść z tego miasta przed wschodem słońca, weź żonę swoją i dwie córki, które znajdują się w tym mieście oraz weź wszystko, co do ciebie należy i wyprowadź z tego miasta - państwa Sodoma [...]

Czemu zaczynam od lat osiemdziesiątych? Bo to początek mojej świadomości społecznej, politycznej i świadomości samego siebie, początek wchodzenia w odpowiedzialne życie. Jak ugryźć dzieje choćby tylko dziewięciu najbliższych nas sobie wtedy plus ich małżonków i dzieci? Trudne, więc nie będę się silił na jakąś chronologię. Niech zostanie zapisane, to co w duszy gra najbardziej.

Może zacznę od najmłodszego z nas,rocznik 1970. Myślę, że przełomowym dla niego momentem w tamtych latach był rok 1985. Przedstawiciele [...]

Kiedy straciliśmy z oczu nasze sny? Kiedy życie stało się ciągłą, powtarzającą się serią nudnych epizodów, które każdego dnia były niemal dokładną kopią ostatniego? Prawda jest taka, że ​​upływ czasu nie jest stały, a nasze postrzeganie go jest wypaczone i wypaczone, i czasami jest wręcz okrutnym żartem. Żyjemy na wyspach czasu, gdzie jedno ważne wydarzenie jest poprzedzone wieloma - lub jak sądzę - kilkoma powtarzającymi się zadaniami poprzedzającymi je, a następnie zastępowane przez te same zadania przed [...]

"Ale owi mężowie wysunęli ręce swoje i wciągnęli Lota do domu, a drzwi zamknęli," Czyli ale posłańcy Boga Wszechmogącego, wysunęli zewnętrznie ukształtowane funkcjonalnie rodzaje informacji, by ratować Lota przed mężczyznami, od najmłodszego do najstarszego, którzy chcieli postąpić z Lotem gorzej niż z posłańcami Boga Wszechmogącego i wciągnęli Lota do domu, a drzwi domu Lota zamknęli przed mężczyznami, od najmłodszego do najstarszego "a mężów, którzy byli u drzwi domu, od najmłodszego do najstarszego, [...]

Usiadł od nadmiaru emocji, i zaczął płakać. Cały ciężar, nagromadzony w sercu, znalazł wyjście. Każda kropla zawierała w sobie chwile, które jej poświęcił. Musiał to zrobić, żeby odzyskać równowagę. Była piękna. Sądził, że przy niej zazna spełnienia. Lecz po marzeniach pozostała pustka. Ogromna była to wyrwa. To tak, jakby zabrano mu sens wszystkiego. Bolało. Bardzo bolało. Bo nad życie ją ubóstwiał i miłował. Cóż... dostał lekcję. Ważną, ale niezasłużoną. Teraz nastał w nim spokój. Cisza go przytuliła. Poczuł, że teraz powinien się odsunąć od życia i nabrać dystansu. Tylko to mogło go uratować od spadnięcia w przepaść, gdzie czekały myśli. Ostre. Bezlitosne. O niej.

Przyjechałem do kotliny na początku jesieni 2015 roku, bo mnie ktoś pokochał i ja pokochałem ją. Rzuciłem 50 lat na Dolnym Śląsku i wiele innych dogmatów, sakramentów i najważniejsze - ludzi rzuciłem w cholerę. Szybko się okazywało, że ciemnogród, to był tam, a tutaj, wbrew powszechnym opiniom jest słodycz Babilonu i nieskrępowanie obyczajów Sodomy i Gomory, zatem papież stąpał owszem po tej ziemi i wszyscy się z tego cieszą, ale życie jest po to, aby płatać mu figle, czyli do kościoła iść trzeba i dbać oń [...]

Osiem miesięcy później biegłam po mokrym bruku. Mrok wypełzał z bram i ślepych zaułków. Walizka podskakiwała i traciła kontakt z podłożem, upadając z łoskotem, stukała w takt szpilek. Rajstopy kleiły się do nóg. Paranoja, biegać tak po kałużach – pomyślałam.
Nerwowo rozejrzałam się dookoła. Czy na pewno biegnę w dobrym kierunku? Nie znałam tego miasta. Kto to widział, żeby w dwudziestym wieku nie było taksówek. Nikogo nie było, ani ludzi, ani psów, ani samochodów. Cisza i tylko delikatny plusk ostatnich [...]

ostatnio był tutaj szkic i zarys opowiadania/ opowieści,
dzisiaj jego fragment wrzucam raz jeszcze, ale po poprawkach i zmianach:

Świat zwrócony ku słońcu.
Promienie przecinają pejzaż.
Wystrzeliwują ostrzami spomiędzy gałęzi,
godzą w miękkie łono matki ziemi.

Pocałunek słońca złożony na głowie dziecka.

Kosmos oddycha spokojnie
Plazmy nurkują pomiędzy pustkowia pomiędzy spopielone
gwiazdy znowu podczas wynurzenia chwytają resztki pyłów

mienią się zielenią, turkusem, szarościami, różem, purpurą i [...]

"wywołali Lota i rzekli do niego: Gdzie są mężowie, którzy przyszli do ciebie tej nocy ?" Czyli wołaniem skłonili Lota do wyjścia z domu i rzekli: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji ich mowy słów do Lota: Gdzie są mężowie, którzy przyszli do Lota tej nocy ? Zamiast ich mowy słów kim są mężowie, i co chcą uczynić, którzy przyszli do Lota tej nocy ? "Wyprowadź ich do nas, abyśmy z nimi poigrali "Czyli lot bratanek Abrahama miał wyprowadzić posłańców Boga Wszechmogącego do, od najmłodszego mężczyzny [...]

Dwa miesiące później poruszałam się pomiędzy oddziałami; swoim i onkologią. Przywiązanie do obcej osoby stanowiło dla mnie niewytłumaczalne zjawisko.
Jak Anioł, snułam się we mgle, i wypatrywałam jego. Jednak się nie pojawił. Mój narzeczony, jej bratanek.
Organizm Michaliny nie przyjął leczenia, chłoniak siał błyskawicznie i zbierał plony. Utrata wagi, brak apetytu i podwyższona temperatura, do tego uporczywe świąd skóry były przeciwwskazaniem do operacji. Roman prawie zamieszkał w szpitalu, czuwał dzień i noc. [...]