To moim zdaniem zależy od nas, co w nim znajdziemy, czym wypełnimy swoje dni.
Nikt nie może tutaj wskazać drugiemu swoich własnych barw, każdy może tylko znaleźć je w sobie, próbować uwolnić i sycić je (czynami wobec świata, siebie, czy też na duchowej drodze kontemplacji, poszukiwania, oddania, zrozumienia), wypełniając tak pustkę, pomagając nadać (lub odnaleźć) (choćby w każdej chwili na nowo) swojemu życiu sens.