Życie w odróżnieniu od śmierci jest pasmem kłopotów [...]. Wiesz, co znaczy żyć? Popuszczać pasa i szukać guza.

W religiach, które utraciły moc wiary, bogowie stają się tylko figurami retorycznymi, ornamentami dla ludzkiej samotności lub obrazami zdobiącymi ściany.

[...] rozsadzała mnie radość. Tak właśnie wielcy poeci dostrzegają każdą rzecz po raz pierwszy. Każdego ranka odkrywają świat, a właściwie nie odkrywają go, lecz tworzą.

Nie wierzę w tajemne siły, które podobno opiekują się człowiekiem. Wiem natomiast, że istnieją siły ślepe, uderzające na lewo i prawo, niszczące bezmyślnie i bez celu każdego, kto znajdzie się w ich zasięgu.

Śmierć jest niczym — jedno dmuchnięcie i świeca gaśnie — ale starość to straszna hańba!

[...] jesteś podobny do mnie, tylko nie wiesz jeszcze o tym, że też nosisz w sobie diabła, nie wiesz jeszcze, jak mu na imię, i dławi cię ta niewiedza. Ochrzcij go, [...] będzie ci lżej.

Kot w pośpiechu rodzi ślepe kocięta. Nie spiesz się więc dla własnego dobra.

Sądzę, że za istotę ludzką może uważać się tylko ten, kto chce być wolny.

[Zorba] krusząc zewnętrzną powłokę życia — logikę, moralność i etykę — dociera do jego istoty.

Każda piędź ziemi, po której [...] stąpasz, jest grobem, z którego dochodzi cię jęk umarłych.

Mam, wszystko mam. [...] wszystko oprócz papierosów, a to tak, jakbym nic nie miał.

Młody jesteś [...]. Nie słuchaj starych. Gdyby świat to robił, szybko obróciłby się w ruinę. [...] I nie obawiaj się, bo kłopoty są niczym dla młodych.

[...] życie każdego człowieka jest niepowtarzalne, innego nie ma, a więc wszystkiego, czego możesz spróbować, kosztuj dziś, bo nie ma nadziei na wieczność.

Rzadko szczęście odczuwamy wtedy, kiedy jest naszym udziałem. Dopiero gdy przeminie, spoglądamy wstecz i nagle pojmujemy - niekiedy ze zdumieniem - jak bardzo byliśmy szczęśliwi.