Myśli

I wdarła mi się rzeka do ust językami ognia i wody.
I wmawiały mi się wiersze między pocałunkami.

Na drugie imię mam Mikołaj, ale nie spełniam życzeń, bo musiałbym powiesić się na świerku.

Potrzebujemy czasu, by pojąć, że nie wszystko musi być natychmiast...

Czas to tylko przestrzeń między naszymi wspomnieniami. Odkąd przestajemy widzieć tę przestrzeń, czas znika. Całe życie starca może mu się wydać długości godziny albo krótsze jeszcze. Otóż od chwili, kiedy czas ogranicza się dla nas do jednego punktu, wkraczamy w wieczność. Życie jest tylko snem śnionym przez cień.

[Dnia 21 stycznia 1866, Henri Frédéric Amiel, fragment z Dziennika intymnego, Wydawnictwo Czytelnik, Warszawa 1997.]

Kto uważa że są anioły jest w dużym błędzie, podróbki i owszem spotkać można wszędzie bo patrząc z punktu męskiego widzenia, czas sprawia, że anioł nagle w czarta się zmienia. Pierw kusi, uwodzi, wyglądem ujmuje, doznań i emocji przy nim nie brakuje a ileż w nim empatii, obietnic do spełnienia ...
Trwa to jednak chwilę, później zdanie zmienia, ot tak, bo tak, bez wytłumaczenia. Pojawiają się fochy, pretensje i żądania, ujawnia swój charakter, oblicze swe odsłania, wyciąga pazurki i ranić zaczyna, nikt do końca nie wie jaka jest przyczyna i nigdy się nie dowie prawdy nie odkryje, człowiek sam już nie wie z kim naprawdę żyje. Więc nie był to anioł jak się wydawało, lecz bies w przebraniu jak się okazało, który urok rzucił bo chce być uwielbiany, lecz szybko się nudzi i zostawia rany. Więc anioł czy diabeł, niech każdy to oceni, niestety czarcia moc ma wiele odcieni, zazwyczaj jest tak i tak się składa, że każdy " nasz" anioł, po czasie upada.

A wieczorem podziękuj za to, czego dziś nie straciłeś, wówczas dowiesz się jak wiele masz.

Z natury jestem małomówny. Kiedy się urodziłem, ze dwa lata nie powiedziałem ani słowa.

Podobno podrozuje sie latwiej z lzejszym bagazem...
Czemu wiec przechodzac na druga strone swiata zabieramy go ze soba tak duzo?....
Tajemnice, ktore wezmiemy, to przeciez nic innego jak ciezar naszego sumienia

Ludzkie uczucia tak ulotne bywają. Człowiek niekiedy tak porywczy w ich okazywaniu później zaś porzuca je z jedną chwilą bezpowrotnie. Ból noszę wielki w sercu po stracie tego co zdawało się być kiedyś tak drogie teraz jest jedynie mglistym wspomnieniem, a ja nosząc zadre w sercu, której nic wstanie nie jest ustąpić wyczekuję chwili jej odejścia jak wiosny, która nastąpić musi po srogiej zimnej. Choć mych cierpień jest dopiero jesień promyk nadzieji jest w mym złamanym sercu, bo choć do bólu tego prowadziło dotychczas mnie serce tak kruche i podatne na cierpienie teraz włada mną rozsądek, który zdaje się dawać górę nad bólem powtarzając w myślach ze wszytko złe przemija jak cztery pory roku i kwestia czasu jest nadejście wiosny.

właśnie przebudziłam się i
do okna podeszłam -
niebo ktoś wypolerował!
gwiazdy błyszczą jak biżuteria w ledowym świetle!

W pudełku po herbacie
Przechowuje wszystkie zapachy
Naszych bliskości...
A. Niemczyk