Zwęglony dowcip - zjada domieszka autoironii.
- Żartujesz? - dowcip zaniósł się głośnym śmiechem, aż oczy wyszły mu na wierzch
- Nie, dowcip-kuję! - huknął żart radością złowrogą, aż iskry poniosły i zatliły się szczegóły
- Ale dramat - sapnęła ironia, wybijając na aut zmieszane resztki humoru. Trafiły do gara.
Na obiad podano zbytki palone w polewie sarkazmu.
- I co? - porozumiewawczo mrugnęła ironia.
- I nic. Nie jadam - nadęła usta powaga.
Z cyklu: Bania-luki
Autor
16 March 2013, 15:49
Hm.... Banialukos, mówisz że oczekujesz to miłe.
Ale może podrzucisz jakiś temat? :)Aguś, specjalnym kurierem do Ciebie wysyłam słoneczko :)**
Dzięki i pozdrawiam.14 March 2013, 18:31
Krysiu, a jak spalisz kawał, to co Ci pozostaje, jak nie autoironia? Gorzej jak człowiek ma taki dar do kawałów, że tylko sam się z nich śmieje, a reszta tylko "paczy". Lub gdy jego żarty przekraczają każdą miarę i są godne ubolewania. Eh to poczucie humoru - ono wszystkiemu chyba winne.... Pozdrawiam i dziękuję za komentarz :)
14 March 2013, 13:25
Nie wiem Agnes co to jest i się wypisuje bazgrotą, więc do myśli umieściłam, pomysłu lepszego nie mając ;)
Lukam z uśmiechem Marysiu :)
Dzięki i miłego dnia :)
14 March 2013, 10:29
Kłaniam się Sebastianie, usmiech to złoto, więc nie bójmy się go znaleźć.
Pozdrawiam :)
14 March 2013, 10:14
Alice I Anno - zabawa słownym uśmiechem na dzień dobry jest moim porannym ukłonem dla tych co śmiać się umieją. Także z siebie. Czasem do bani, a czasem od, lecz nie w tym rzecz... ;)
Banialukos - Twój nick się świetnie wpisuje w ten cykl, ale czy w poczucie humoru? Hm... postawmy hipotezę, że też :)
Pozdrawiam i dziękuję za komentarze
14 March 2013, 09:59
coś innego... zaciekawiła mnie gra słów, wrócę do tego w lepszym moim czasie
