Znowu trzeba będzie komuś innemu pokazać mój świat, który dla Ciebie był tylko wesołym miasteczkiem. Oprowadzać go po najintymniejszych zakamarkach duszy i ciała, gdzie do tej pory tylko Ty mogłeś podążać. Uczyć w jaki sposób mnie kochać i przytulać, gdy cały świat wypada z rąk jak drogocenna porcelanowa filiżanka po babci, której skleić nie mogą nawet najdelikatniejsze dłonie. Pozwolić mu poznawać swoje najbardziej wstydliwe lęki i nigdy dotąd niespełnione, naiwne pragnienia. Wyrzucić wszystkie pamiątki, opróżnić starannie zakorkowane butelki pozostawionych po Tobie wspomnień, zrobić miejsce na nowe sny, plany, marzenia. Na nowo zaufać, na nowo nauczyć serce, że równanie
miłość=ból tęsknota rozczarowanie smutek łzy nie musi i tym razem okazać się prawdą..
Autor
22 September 2011, 13:10
Dokładnie, szukanie Jego w kimś innym. Ciągłe porównywanie i wspominanie. Tak trudno wymazać kogoś z kim było się najszczęśliwszą na świecie.
22 September 2011, 13:01
Niestety...
Potem trudno komukolwiek zaufać. A najgorsze jest to, że każdy inny będzie do niego porównywany, nie da się wymazać z pamięci tylu wspomnień i wspólnych planów na przyszłość, które już nie będą możliwe do realizacji...22 September 2011, 11:08
Straszne to uczucie jest. Chcesz coś nowego, ale masz blokadę i w sumie tylko ta jedna osoba może Cię odblokować.
22 September 2011, 10:36
Aktualnie przeżywam te uczucia, więc wiem, o czym mówisz..
I faktycznie, to jest cholernie trudne...
Tym bardziej, że myślałam o nim 'mój pierwszy i ostatni'....22 September 2011, 00:17
Najtrudniej jest otworzyć się na nowo przed kimś po osobie która, wiedziała o nas wszystko. Uczyć wszystkiego na nowo.
Wiem o co chodzi, znam dobrze to uczucie i nie umiem się otworzyć na to aby wporowadzić kogoś nowego.
