No tak. Teksty olewasz, ale się odnosisz 🤣 poza tym wychodzi z ciebie pogarda dla człowieka. Wiesz ilu jest ludzi, którzy piszą stylem podobnym do mojego lub lepiej? I ilu ludzi ich czyta? To są fakty. No ale dla ciebie są niewybredni i głupi emocjonalnie. Gratuluję podejścia.

To, co widziałam, w pełni mi wystarczy. Znasz powiedzenie „Mądrej głowie dość dwie słowie”?

Nie mam wyrozumiałości dla bezmyślności i upierania się przy własnej głupocie.

Owszem, takich ludzi jest bardzo dużo, ale co to według Ciebie oznacza? Co oznacza to, że są chętnie czytani? To, że są dobrzy? Dla Ciebie pewnie tak, dla mnie wręcz odwrotnie. Też mogłabym Ci pogratulować takiej oceny. I bardzo Cię proszę, nie przekręcaj moich słów. Twierdzę, że ludzie są GŁUPIO EMOCJONALNI, a nie głupi emocjonalnie.

Odium, nasza rzeczywistość staje się, jest coraz bardziej bezduszna, zimna, oschła, pazerna, materialna... Dlatego też potrzebni są ludzie wrażliwi, romantycy... Świat wówczas jest lepszy, bardziej znośny, przyjazny... W takim świecie da się żyć.
Takie jest moje zdanie, odczucie. Można różnić się w poglądach/zdaniach... jednocześnie jeden, drugiego szanować.
Pozdrawiam :)

Jeśli taka właśnie jest rzeczywistość, to tak ją należy postrzegać, a nie zniekształcać ją tak, jak to robią rzeczeni romantycy.
Romantycy mają oczy zamknięte na rzeczywistość. Nie ma to nic wspólnego z wrażliwością. Można tworzyć lepszy świat, pielęgnując złudzenia, ale czy to przystoi człowiekowi? Moim zdaniem nie. Prawda jest dla mnie wartością nadrzędną. Prawda daje wolność, zakorzenia w rzeczywistości. Romantyzm jest niedojrzały, naiwny i żałosny. To coś, z czego wypada wyrosnąć. To nie wartość, to negowanie rzeczywistości, wypaczenie, choroba... tymczasem kultywuje się dumę z bycia chorym.

Sami... kreujemy rzeczywistość... Dbajmy więc żeby była ona dobra, przyjazna, wrażliwa, mądra... dla każdego z nas. Żeby nie zabrakło w niej również romantyzmu. Jeżeli uważasz, że to swego rodzaju choroba... To chorujmy na nią wszyscy dla lepszego świata/życia...
I tyle... :)

Nie polecam nikomu zachwytu nad chorobą. To nic korzystnego. Trzeba się jak najprędzej wyleczyć. Nie należy wspierać patologii.

Upierdolmy sobie wszyscy ręce i nogi, żeby świat był lepszy! 😉
No nie, lepszy nie będzie. Życie w iluzjach przysparza sporo niepotrzebnego cierpienia.

Niekoniecznie zaraz "upierdolić"...
Bądźmy po prostu ludźmi w pełnym tego słowa znaczeniu. Róbmy wszystko, co w naszej mocy - jako jednostka i ogół - żeby słowo człowiek brzmiało dumnie. Małymi krokami do przodu, ku lepszemu... No i pozytywne myślenie :)
Dobrego dnia... :)

Wynosząc na piedestał chorobę, to właśnie czynimy.

Człowiek brzmi dumnie, gdy przyjmiemy na klatę prawdę, a nie romantyczne majaki. Inaczej jesteśmy tylko dwunożnymi baranami.
Pozytywne myślenie to w zasadzie niemyślenie lub „myślenie” emocjami. Nic, co sprawia, że możemy być dumni z tego, że jesteśmy ludźmi.

Dla ciebie to będą majaki. I na tym już poprzestańmy, bo nie znajdziemy porozumienia. Poza tym, nie musisz tego czytać ;) skoro to rani twe uczucia. I wiem jaka jest prawda. A dla wielu ludzi którzy to czytają, jest to odskocznia. Pomyślałeś o tym? Czy znowu coś napiszesz, że są niewybredni czyli nie stać ich na "wyższą sztukę"?

Odium :)
Na zakończenie naszej rozmowy, naszej ciekawej wymiany zdań, przytoczę - jako moją odpowiedź - cytat:
"Myśleć to, co prawdziwe, czuć to, co piękne, kochać, co dobre - w tym jest cel rozumnego życia" (Platon)
Pozdrawiam :)

Dzięki, Eneida, za wymianę... i cytat. :-)

Ok, rozumiem. Bardziej jednak zależy mi na opiniach innych ludzi, którym podoba się to, co piszę. I to jest dla mnie wyznacznik. Dla nich to nie jest mdłe i jednostajne. I tego się trzymam. Pozdrawiam 👋

Jestem jedną z tych osób... lubię Twoją twórczość. Z Twoich wpisów wnioskuję, że Jesteś romantykiem i tacy ludzie są wartością. Wolę romantyków niż cyników.
Twoje pisanie dodaje otuchy.
Pozdrawiam :)

Dziękuję bardzo 🤗

Tak, jestem romantykiem. Bardzo niepoprawnym 😏

Pozdrawiam 🤗

I tak trzymaj! :)

A konkretniej? :)