W wigilijną wieczerzę przechadzał się starzec pod ludzkimi domami… Zatrzymywał się niemal przy każdym oknie. Widział piękne choinki, uśmiechniętych ludzi, dodatkowe talerze na stołach i rozradowane twarze wypatrujące pierwszej gwiazdy… Nikt jednak go nie zauważył, wszyscy byli zbyt zajęci patrzeniem w niebo…Odszedł więc…wrócił do miejsca zwanym Golgotą, by dać się ukrzyżować po raz wtóry.
1 December 2010, 16:40
Tyle czasu wisi na Krzyżu a świat wcale się nie zmienił, smutne. Ciekaw jestem ile jeszcze gwoździ musi znieść aby nie musiał wracać już na Golgotę.
30 November 2010, 20:08
Gerardzie...ukazałeś tu obłudę- dodatkowe nakrycie, ale niechby ktoś spróbował zapukać...w tle kolenda, pachnie Tchibo, choinka wg. wzoru z katalogu, prezenty pod choinką i miałby tu wejść jakiś brudas? włóczęga? zespułby tę wspaniałą atmosferę...
Twoje słowa to piękne adwentowe rekolekcje do rozważenia w sercu każdego z nas...ten starzec to może nie jest włóczęga- może ktoś ma swoją Golgotę mieszkając razem z nami- np. dziadkowie, do których nikt nie zagląda, których nikt nie wysłucha...oni są bardziej odrzuceni niż ten bezdomny...albo ktoś chory, ktoś kto wymaga opieki i jest kulą u nogi całej rodziny...lepiej być pięknym, młodym i bogatym...
Dziękuję za tę myśl właśnie teraz, kiedy jeszcze jest trochę czasu na rozważanie istoty świąt...zrobiło mi się smutno...pozdrawiam...30 November 2010, 10:15
Rad jestem, że zaglądacie w moje skromne progi...Dziękuję Wam jeszcze raz :).
29 November 2010, 18:10
Dziękuję Robercie i Rafale za wizytę w moich skromnych progach i za wspaniałe opinie do mojej myśli...
Czasem zbyt bardzo jesteśmy zapatrzeni w niebo...a największy cud dokonuje się tuż obok nas...pod naszym oknem...wystarczy tylko nieco opuścić głowę...
Pozdrawiam Was serdecznie...