Wielka miłość zdarza się raz w życiu. Ja już taką przeżyłam, więc nie oczekuję kolejnej, równie wielkiej jak tamta. Nie oczekuję też, że będzie większa. Mam jednak nadzieję, że będzie na całe życie. Ludzie mówią, że stara miłość nie rdzewieje, a co jeśli miłość kończy się wraz z odejściem ukochanej osoby? Często nienawiść przewyższa piękne uczucie zwane miłością. Może tak już musi być… Ale może ja nie chcę nienawidzić! Nie chcę czuć odrazy do osoby, którą pomimo że mnie zraniła, wciąż kocham. Pomimo tego, że mówił że kocha, pomimo, że mówił: -Będę czekał, to wielka miłość, a i tak odszedł, zostawił samą. Pomimo tego nie chcę nienawidzić! Czasem ciężko zapomnieć winy drugiego człowieka. Ale co z naszymi? Też kłamałam… Mówiłam rzeczy, które nie zawsze były prawdą. Ktoś powie: - I co z tego? To on kłamał, że Cię kocha, to on Cię zostawił! To on Cię zranił!
Tak, tylko że ja na to pozwoliłam. Myślałam, byłam pewna, że przy innej zazna więcej szczęścia. Może się myliłam. Tego nie wiem, straciłam z Nim kontakt. Lecz mogę mieć tylko nadzieję, że jest przy niej choć w połowie tak szczęśliwy jak ja. A tej wielkiej miłości chcę podziękować za to, że nauczyła mnie przebaczać. Dziękuję.