Bardzo dobry pomysł z użyciem tego "kuluaru".

Bo na zapleczu zawsze sceny prawdziwe ;)

Najważniejsze , aby wiedzieć którędy do wyjścia...

Do wieczora Grzesiu, spokojnej pracy :))

... czas na mnie... do wieczora...

:-)))

nie inaczej...

... być może... w końcu sznurki marionetek poza scenę biegną...

Hm...
Ech te kuluary, ciemna strona, która tak bardzo pociąga, mimo, że budzi tak wielki lęk... A może właśnie w tych kuluarach znajdują się odpowiedzi na najbardziej nurtujące nas pytania? Co więcej, może tam właśnie są pytania, których wciąż szukamy...
(:

... czy zbytnio odbiegłaś ?... sam nie wiem... w kuluarach cyrku nie tylko klatki i zakamarki do których chcą Nas zaciągnąć... są też i te do których chętnie byśmy zajrzeli i weszli... tylko ten strach czy ktoś Nas uwolni, otworzy drzwi jeśli się zamkną...

"letarg" - bardzo lubię to słowo ;)
No właśnie, strach, że nikt z letargu nie obudzi. Strach, że czarna dziura wchłonie zbyt wiele, by wrócić potem jak gdyby nigdy nic do własnej galaktyki, a nie błąkać się gdzieś po bezdrożach kosmosu...
Z drugiej strony przesyt myśli też może przygnieść, zbytnia "płodność" to też większa odpowiedzialność za swój dorobek...
I wymaga więcej "troski"...

Ale chyba zbytnio odbiegam od tematu myśli... Już nie spamuję ;)