Co racja, to racja. Też kiedyś uważałam, że wszystkie przeszkody da się pokonać, ale teraz wiem, że potrzeba do niektórych pomocy z drugiej strony, a tą nie zawsze otrzymamy... Ale pozostały mi jeszcze resztki optymizmu, po troszę dlatego, że wierzę, że przynajmniej część z osób wypowiadających się na tym portalu, jest szczera i prawdziwa, że nie piszą "pod publikę".
Pozdrawiam

No cóż, te najcenniejsze osoby...te które chcą ofiarować MY bez aneksu są najwcześniej rozchwytywane przez tych którzy chcą MY z aneksem...bo to wygodne...a przeszkody wszystkie są do pokonania lecz w większości przez te cenne osoby...a świat ( od rodziny przez prawo aż po kościół ) robi wszystko by dobrze było tym od MY z aneksem...by te osoby od MY bez aneksu nie urwały się z uwięzi i nie znalazły sobie kogoś tak samo wartościowego...bo wtedy okazałoby się jak wielu sobków jest wśród nas...

dobrze napisane "WZAJEMNIE" niestety znam z autopsji to o czym napisałeś i wiem, że trudno o ta zgodność A gdy już sie znajduje kogoś, kto jak Ty chce ofiarować siebie, kogoś kto doceni Twój dar, kogoś kto chce "MY" a nie "MY Z ANEKSEM NA JA I TY", to w 9/10 przypadków pojawia się przeszkoda, której nie da się pokonać.
Ale zaznaczę, że to tylko moje osobiste przemyślenia na ten temat, wypływające z doświadczenia.
Pozdrawiam i życze wszystkim, by były w tej grupie 1/10.

To nie tylko największe szczęście ale i największa sztuka...

Największym szczęściem w związku nie jest "brać"...Największym szczęściem jest "ofiarować" sobie wzajemnie wszystko co najcenniejsze się posiada...i przyjąć to...i nie zniszczyć...i czuć że własna ofiara jest z wdzięcznością przyjęta...i otoczona opieką jak największy skarb...

Ale wszystko zaczyna się od..."OFIAROWAĆ SOBIE WZAJEMNIE"....

Nie każdy wybiera "być" zamiast "mieć"...