Tak, ale tylko w dobrej..
Żadnej innej..

To by się wtedy nazywało wyrachowanie, nie miłość.

Wyrachowanie to mocne słowo. Logika pozwala trzeźwo myśleć. W miłości warto trzeźwo patrzeć na drugą osobę, a nie przez różowe okulary. Dzięki temu można budować dojrzałą relację opartą na miłości, zaufaniu i logice. Dostrzegając wady i zalety, akceptując, pracując nad sobą.

Miłość od zawsze kojarzy mi się z czymś szalonym. Z myśleniem tylko emocjami.
Ze wzlotami i upadkami, z trzymaniem się za ręce, patrzeniem w oczy, z bliskością, z rozmowami bez końca, że śmiechem, wspólnym...
Z akceptacją tego obrazu człowieka, w którym się zakochał. Ulepienie siebie czy kogoś na nowo, to jakby zaprzeczenie miłości.
To szaleństwo..? To emocje..? To miłość..? To wyrachowanie..?
Istota doskonała, czy istnieje..?

Nie sugeruję żadnej odpowiedzi.

To szaleństwo emocjonalne brzmi jak szczenięco zakochany nastolatek... hmm. Może gdzieś coś takiego istnieje.

Weź to na wiarę.
Jest albo nie jest.
Istnieje albo nie istnieje.

Tego właśnie nie wiem.
I nie jestem pewny, że się nauczę.

Dojrzała miłość pojawia się z wiekiem. :-)))

Święte słowa.🙂

🙂