To głupie. Obdarzasz człowieka bezgranicznym zaufaniem, wierzysz w niego i to, że nigdy nie będzie między wami żadnych niedomówień, powszechnej zawiści czy obojętności. Aż nagle wszystko się wali… Twoje ideały, poczucie bezpieczeństwa i kochania, wiara… wiara w „człowieka”. Ten ktoś po prostu zostawia cię, często pogrąża jeszcze bardziej w poczuciu beznadziejności… i zamiast mieć nauczkę, że ludziom nie można ufać – ty potrafisz zaufać ponownie z nadzieją, że tym razem będzie inaczej, lecz cała historia się powtarza. Błędne koło?
Powtarzam, to głupie… przecież ludziom się nie ufa.