Tak przyjemnie wypełnia wnętrze.
Cieszy oczy i jest taki... wdzięczny.
Ileż on w sobie pomieści, ten tylko się dowie - kto go poznał. Kto go przygarnął ze sklepowej półki, gdzie stał i wypełniał luki, gdzie robił dobrą minę
(do głupiej sytuacji).
A teraz... Piękny taki, tworzy wnętrze -
gromadzi skarby.

Kosz wiklinowy...

Po długiej podróży, usiadł w końcu i westchnął...
Wyszeptał cicho: Jestem w domu.