:)))

Tak jest Ewo :)

Sebastianie proszę nie "paniuj" mi.Jestem po prostu Ewa

Pani Ewo dziękuje serdecznie za tak zaskakującą opinię i również pozdrawiam....tylko już nie z ranka,a wieczoru ;)

Damianie dziękuję...a co do pytania...odpowiem po prostu...Szczęście z obojętności ;-)

Madziu dziękuję serdecznie....w szczególności za dostrzeżenie tej głębi...Bo tam chce się rodzić... :)

Pozdrawiam gorąco i życzę miłego wieczoru :)

Hmm...nienarodzony uśmiech rozkołysany w łonie przez los...

Bardzo wysublimowana metafora, jestem pod coraz większym wrażeniem Twoich myśli, które rodzą uśmiech i nie pozwalają pozostać obojętnym na ich piękno, rodzące się gdzieś na dnie głębi serca...

Niebanalne myśli, wszystkie każą zatrzymać się przy nich na dłużej...
"Z obojętności"
Wywołane nią, czy przerodzona w szczęście?

Świetnie to ująłeś

Miłego dnia życzę
pozdrawiam z ranka:)