Styczniowy sen minął bezpowrotnie. To co chwilę temu topniało, znów zastyga przepuszczając światło. Świat iskrzy, skrzypi pod stopami.
Coś ciągnie za przeguby. Zaciagam się, wnętrze przenika chłodem. Wstrzymuję oddech wsłuchując się w ciszę.
Ktoś przełamuje pierwsze lody, gdzieś pęka kolejne serce.

Sylwia Pryga