Rozpaczliwie kruchymi dłońmi
rozrywam przeszłość
by dojrzeć nadzieję...
Ona w oddali lśni
niczym samotna gwiazda
na żelaznym firmamencie...
Ogrzewa pozornym ciepłem
moje drżące ramiona
szarpane nicością...

A ja żyję tutaj...
i czekam
na teraźniejszość...