Robimy odmienne rzeczy z wielkimi, zrujnowanymi zamczyskami swoich dusz. Bierzemy się za remonty, zakrywamy nowym, burzymy, sprzedajemy, najmujemy, porzucamy. Trwonimy na to lata i fundusze. Ja już to porzuciłam. Wolę sposób, który realizuje się w sekundę. Wystarczy zmienić postrzeganie. Ta moja potrzaskana dusza jest piękna. Rozrastają się wokół kwiaty, winorośle pną się po kamieniu, drzewa opierają o ściany. Wszystko, co dzikie, może tam znaleźć schronienie, wejść przez szczelinę, wlecieć dziurawym dachem. Nic, co naiwne się nie zbliży. Nie przyjdzie złodziej, bo nie ma co ukraść, ani morderca, bo tam żyją uczucia, a tych nie sposób zabić - nie mają przecież ciała.

najpiekniejszarzeczswiata.blogspot.com