Odkryłem nasadzenia i kwiaty.
Pochyliłem się nad niezapominajką.
Poszukałem w pomiędzy jej błękicie słońca.
Znalazłem.
Zajrzałem tulipanowi do serca.
Podziękowałem hiacyntom
Za przesłodki zapach,
Który tak długo rozsiewały.
Odchodzą już.
Jeszcze i ponownie zachwyciłem się
Gąszczem kwiatów idealnie białych,
Choć tą tawułę zowią szarą.
Pogłaskałem srebrny świerk,
Utuliłem wdzięcznością drzewo magnolii,
Za róż płatków,
Za słońce patrzące w moje oczy
Przez ich różowe jak ptak płatki,
W locie jakimś pełnym,
Hen wysokim pod samym niebem,
Pięknym przeźroczystym jak duch
Albo Jezus na Górze Przemienienia.
Wreszcie zmówiłem pacierz
Za deszcz tęczę po umiarkowanej burzy
I żeby biel kwiatów węgierki
Przemieniła się w obfity plon
Ich niepowtarzalnej słodkości
Aż po ten dżem na drożdżowcu
Pod słodyczą też posypki