Poeto!
Jak bardzo możesz mnie dotkąć...
Myślę...ile razy się z Tobą w bólu łączyłam - złotym milczeniem - nic nie mówiłam...
Czy dobrze robiłam?
Ile razy dawałeś mi do myślenia
Ile uśmiechów i powodów do zadowolenia?
Myślę, więc piszę...
Przerywam złotą nici ciszę...
Dziękuję, że Jesteś, że są Twoje wiersze...
Pozostań ze mną jeszcze...
Do końca Naszych dni.
Za wszystko dziękuję Ci.

Wtorkowa myśl...
19.01.2021