Patrząc na groby, zrozumiałam, że to są i byli ludzie.
Pomyślałam, że oni też kiedyś bawili się, cieszyli, radowali, smucili, zamartwiali.. Teraz została przerwana ich historia życia.
Każdy z nas ma inną historię życia, która i tak kiedyś się skończy.
Lecz zawsze mamy jakiś określony czas na to, aby pozostawić po sobie ślad, który będzie przypominał, że tu byliśmy, tu siedzieliśmy, tego dotykaliśmy...

Nie traćmy czasu.