Bo to jedyny ból w życiu nad którym możesz panować..

..nie ma za co :)

Właściwie to powoli wychodzę na prostą,ale mam też masę problemów. Serdecznie dziękuję za miłe słowa. Pozdrawiam.

Mam nadzieję, że wszystko w Twoim życiu Ci się ułoży.
Trzymam kciuki za to.
Przeszłości się nie wymarze.. Trzeba się z nią pogodzić. "I iść, ciągle iść w stronę słońca..."

Dziękuję za słowa otuchy. Od pewnego czasu staram się walczyć z tym uzależnieniem. Moje życie to głownie upadki,wiele przeszłam. Tak chcę sie od tego odzwyczaić. Moje ciało pełne jest blizn... Z tym problemem muszę udać się do specjalisty. Zaczęłam się ciąć w wieku 14 lat, tak wiem,że szybko,ale byłam w rodzinie patologicznej - przykre.

To nie jest kwestia nie potrafię.. To jest kwestia- ja nie chcę sobie pomóc. Ale pierwsze kroki masz za sobą- wiesz, że to jest nałóg.
Nie zamykaj się w skorupie. Nie odgradzaj się w ten sposób od ludzi. Im głębiej będziesz w chodzić w tą świadomość, że tak jest lepiej... tym ciężej będzie Ci z tego wyjść.
"Trzeba umieć kochać życie, nawet jak to życie nie kocha nas..."
NIKT nie powiedział nam- słuchaj, Twoje życie będzie wspaniałe. Są wzloty i upadki. Czasem mamy z górki, a czasem musimy zdobywać Mont Everest. Nie poddawaj się. Bo dasz radę. Idź do przodu! Ale nie cofaj się do tyłu...

Może masz rację,ale to jest już moim nałogiem. Kłótnia z bliskimi,niższa wypłata - wszystko jest powodem by znowu chwycić żyletkę. Nie potrafię przestać.

Uspokaja? Cięcie nie uspokaja. Nie odrywa od rzeczywistości! Pierwszt ruch... krew spływa po dłoniach.. zapomina się na sekunde. Poczym wszystkie problemy spadają na Ciebie z większą siłą.
Ludzie robią to, bo mają wtedy nad czymś władzę... To coś- to jest ich ciało. Uważają, że mają władzę nad bólem. A to ten ból trzyma ich w szponach. Cięcie nie jest lekarstwem na problemy. Cięcie jest wyrazem buntu wobec świata. O tym, że ja mam już dość. Nie znajduję rozwiązania. Nie umiem prosić o pomoc, albo nikt nie chce ofiarować mi pomocy...