Po co?

Ostatnio mam wieczory podczas których myśli nie pozwalają spokojnie zasnąć. Patrzę przed siebie i rodzi się pytanie 'po co to wszystko?'Po co poznajemy kogoś?czas pozwala na przywiązanie,nadzieje,wiarę w szczęście,a w końcu na miłość.Po co te chwile łez,oddania,poświęcenia,wiary, że to co się robi ma jakiś sens. Po co jeśli nadchodzi dzień, w którym się to kończy.Odchodzi ta osoba. Zostają tylko:ból do którego z czasem się przyzwyczajamy i traktujemy go jak przyjaciela,zawód ,że to wszystko w co tak wierzyliśmy i co było częścią nas okazało się czystym złudzeniem, rzeczy, które z czasem się zniszczą i wspomnienia,które się zamazują.Więc krzyczę głośno PO CO?Jeśli zawsze jest tak samo. Nigdy inaczej. Czasem mam nawet wrażenie, że życie ze mnie drwi pozwalając wpierw na radość a później pokazując w pełnym świetle, że to co tak mnie uszczęśliwiało tak na prawdę było tylko pryzmatem nierealnych marzeń.Lecz nadchodzi taki moment w życiu każdego,że zdaje sobie sprawę ,iż więcej nie udźwignie jeszcze raz tego bólu.I wtedy ta cała wiara,nadzieja,że coś pięknego Cię spotka,że gdzieś tam ktoś na Ciebie czeka, znika,pęka jak bańka mydlana.Znika tak jak Ci wszyscy ludzie w jego życiu. To jest właśnie ten czas,kiedy wstajesz każdego ranka nie dla kogoś,tylko wstajesz, bo tak ma być. I tak na prawdę niczego już nie oczekujesz od życia.To jest tak jak z oddychaniem.Robisz to automatycznie.Widocznie takie jest życie.